UF o obywatelstwie [arch.]

USTAWA FEDERALNA
z dnia 6 listopada 2004 roku

o obywatelstwie.
[popr. z dn. 10 sierpnia 2008 r., 4 lipca 2009 r.; j.t. z dn. 24 maja 2010
r.]

ROZDZIAŁ I
Obywatelstwo

Art. 1.
1. Obywatelstwo Królestwa, zwane dalej obywatelstwem, jest to
przynależność państwowa jednostki łącząca się z uprawnieniami i
obowiązkami określonymi przez prawo Królestwa.
2. Obywatelem Królestwa jest każda osoba posiadająca obywatelstwo
Królestwa.
3. Warunkiem otrzymania obywatelstwa jest:
(a) zaliczenie egzaminu, którego warunki i tryb określają odrębne
przepisy;
(b) pozytywne rozpatrzenie wniosku o nadanie obywatelstwa złożonego
stosownie do art. 11a;
(c) pozytywne ukończenie szkolenia wojskowego według programu
zaakceptowanego przez ministra ds. nauki.
4. Osoby, które utraciły obywatelstwo lub z niego zrezygnowały, mogą
wnioskować u Namiestnika Koronnego właściwego ze względu na Prowincję
zamieszkania o jego odnowienie z pominięciem obowiązku zdawania
egzaminu, o którym mowa w ustępie poprzedzającym; pozytywne rozpatrzenie
wniosku uzależnia się od dostarczenia przez wnioskodawcę przekonujących
dowodów na to, że w przeszłości posiadał obywatelstwo.
5. Ustęp poprzedzający nie dotyczy osób, które utraciły obywatelstwo
prawomocnym wyrokiem Sądu.

Art. 1.1.
1. Zamieszkanie w Królestwie, zwane dalej zamieszkaniem, jest to status
jednostki łączący się z uprawnieniami i obowiązkami określonymi przez
prawo Królestwa. Mieszkańcy podlegają prawu Królestwa, lecz nie
posiadają praw wyborczych i nie mogą pełnić funkcji publicznych w
Królestwie, z wyłączeniem działalności w dziedzinie kultury, nauki i
sportu.
2. Mieszkańcem Królestwa jest każda osoba posiadająca zamieszkanie
Królestwa.
3. Mieszkańcem Królestwa staje się osoba, która została zarejestrowana w
rejestrze właściwym do prowadzenia ewidencji ludności, a która nie
posiada obywatelstwa.

Art. 1.2.
Ilekroć odrębne przepisy odnoszą się do â?śobywatelstwaâ?,
â?śzamieszkaniaâ?,
â?śobywatelaâ?, â?śmieszkańcaâ? lub â?śstatusu
imigrantaâ?, rozumie się przez to
pojęcia określone w art. 1, 1.1. oraz 8.

Art. 2.
Zabronione jest posiadanie więcej niż jednego obywatelstwa lub
zamieszkania Królestwa.

Art. 3.
1. Przyznanie obywatelstwa jest jednoznaczne z przyznaniem obywatelstwa
Prowincji zamieszkania, które oznacza przyznanie obywatelowi praw i
obowiązków wynikających z prawa krajowego tej Prowincji.
2. Obywatelstwo Prowincji mogą posiadać tylko obywatele Królestwa.
3. Każdy obywatel Królestwa posiada jednocześnie dokładnie jedno
obywatelstwo Prowincji.

Art. 4.
1. Można odebrać obywatelstwo osobie uznanej za ustałą lub której
wymierzono karę eliminacji prawomocnym wyrokiem sądu.
2. Zasady stwierdzania ustania obywatela określają odrębne przepisy.

Art. 5.
Nie można odebrać obywatelstwa:
(1) Królowi,
(2) królowi seniorowi,
(3) sędziemu.

Art. 6.
Każdy obywatel ma prawo zrzec się obywatelstwa za pośrednictwem
automatycznego formularza lub przez złożenie stosownego oświadczenia u
Króla lub właściwego Namiestnika Koronnego.

Art. 7.
1. Właściwy ze względu na Prowincję zamieszkania Namiestnik Koronny
umieszcza osoby uznane za ustałe oraz osoby, które zgodnie z prawem
krajowym nie mogą posiadać obywatelstwa danej Prowincji, na liście
deportacyjnej.
2. Król odbiera obywatelstwo osobom umieszczonym zgodnie z odrębnymi
przepisami na liście deportacyjnej.
3. Królowi nie wolno odbierać obywatelstwa osobom nie umieszczonym na
liście deportacyjnej, chyba że:
(1) zobowiązuje go do tego prawomocny wyrok sądu orzekający karę
eliminacji obywatela;
(2) posiada on pisemne oświadczenie obywatela o zrzeczeniu się
obywatelstwa.
4. Obywatel umieszczony na liście deportacyjnej ma prawo złożyć wniosek
o przygarnięcie do jednego z Namiestników Koronnych; pozytywne
rozpatrzenie wniosku oznacza usunięcie wnioskującego z listy
deportacyjnej i nadanie mu obywatelstwa prowincji właściwej
Namiestnikowi, który otrzymał wniosek.
5. Obywatel umieszczony na liście deportacyjnej zachowuje obywatelstwo i
obywatelstwo Prowincji zamieszkania, dopóki Król nie postanowi inaczej
lub on sam z nich nie zrezygnuje.

Art. 7.1.
Przepisy art. 3-7 stosuje się odpowiednio do mieszkańca.

ROZDZIAŁ II
Nadawanie obywatelstwa

Art. 8.
1. Każda osoba wnioskująca o zamieszkanie jest automatycznie umieszczana
w Centralnym Rejestrze Mieszkańców jako imigrant.
2. Imigranci podlegają prawu Królestwa w zakresie umożliwiającym
rozpoznanie ich wniosku i ochrony interesu publicznego, lecz nie
posiadają praw wyborczych, nie mogą pełnić funkcji publicznych w
Królestwie i nie mogą korzystać z systemów informatycznych Królestwa, za
wyjątkiem Centralnego Rejestru Mieszkańców.

Art. 9.
1. Imigrantowi, który wnioskował o zamieszkanie, własciwy ze względu na
Prowincję wskazaną we wniosku Namiestnik Koronny przyznaje zamieszkanie
po rozpatrzeniu wniosku, w terminie nie dłuższym aniżeli 10 dni od dnia
umieszczenia tego imigranta w Centralnym Rejestrze Mieszkańców.
2. W razie uzasadnionych wątpliwości właściwy Namiestnik Koronny
uprawniony jest do przeprowadzenia stosownego postępowania
wyjaśniającego; w takim wypadku termin do wydania decyzji w przedmiocie
przyznania zamieszkania wydłuża się do 14 dni, przy czym do terminu nie
wlicza się okresu oczekiwania na odpowiedzi imigranta na pytania
zadawane mu w ramach tego postępowania.
3. Odmowa przyznania zamieszkania wymaga wydania decyzji i przesłania
jej wnioskującemu imigrantowi.
4. Na decyzję o odmowie przyznania zamieszkania przysługuje odwołanie do
Króla w terminie 7 dni od dnia przesłania decyzji; Król może rozpoznać
odwołanie wniesione po terminie, jeżeli uzna to za zasadne.
5. Postanowienie królewskie wydane na skutek odwołania jest ostateczne.
6. Jeżeli imigrant, któremu odmówiono zamieszkania, nie złoży odwołania
w terminie lub Król nie uzna jego odwołania, zostaje usunięty z
Centralnego Rejestru Mieszkańców.
7. Jeżeli Namiestnik Koronny nie podejmie decyzji o przyznaniu
zamieszkania w terminie, o którym mowa w ust. 1 oraz nie podjął
postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 2, minister federalny
właściwy ds. obywatelstwa winien niezwłocznie przyznać zamieszkanie
wnioskującemu imigrantowi.

Art. 10.
Nie można pozbawić zamieszkania dyplomaty, jeżeli minister właściwy do
spraw zagranicznych nie uznał go wcześniej w oświadczeniu za persona non
grata.

Art. 11.
Podstawą do odmowy przyznania zamieszkania jest (są):
(1) wypełnienie przez wnioskodawcę wniosku nieprawidłowo lub niezgodnie
z prawdą;
(2) posiadanie przez wnioskodawcę wcześniej przyznanego obywatelstwa lub
zamieszkania Królestwa;
(3) uprzednie skazanie wnioskodawcy na karę eliminacji lub karę banicji,
której termin jeszcze nie upłynął;
(4) okoliczności ustalone w przepisach odrębnych.

Art. 11a.
1. Obywatelstwo nadaje Król na wniosek ministra właściwego ds.
obywatelstwa.
2. Decyzję o nadaniu lub odmowie nadania obywatelstwa może wydać
minister właściwy ds. obywatelstwa.
3. Decyzja, o której mowa w ust. poprzedzającym zostaje wydana na
wniosek mieszkańca w terminie do 14 dni od chwili wpłynięcia wniosku.
4. Wniosek o nadanie obywatelstwa winien zawierać:
(1) imię i nazwisko;
(2) właściwą prowincję ze względu na zamieszkanie;
(3) NIM;
(4) uzasadnienie wniosku;
(5) poparcie Namiestnika Koronnego Prowincji, którą się zamieszkuje i co
najmniej 3 obywateli Królestwa.
5. Każdy z obywateli, o których mowa w art. 11a ust.4(5), musi posiadać
obywatelstwo od minimum 6 miesięcy, przy czym co najmniej jeden z nich
musiał je uzyskać zgodnie z Art. 1. ust. 3(1).
6. Od decyzji Ministra przysługuje skarga do sądu w terminie 7 dni od
daty jej publikacji.
7. (skreślony)

ROZDZIAŁ III
Jednoczesne obywatelstwo kilku państw

Art. 12.
1. Każdy obywatel ma obowiązek informować organy Królestwa posiadanych
obywatelstwach innych państw.
2. Zasady informowania o obywatelstwach innych państw określają przepisy
odrębne.
3. Niepoinformowanie o obywatelstwie obcego państwa w przeciągu 7 dni od
otrzymania go może być podstawą do oskarżenia o szpiegostwo.

Art. 13.
1. Na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych Król może
zadecydować o odmowie przyjęcia w Królestwie lub natychmiastowej
deportacji obcego obywatela, którego zachowanie w jego rodzinnym
państwie jest uzasadnioną podstawą do obaw, że może on stanowić
zagrożenie dla Królestwa.
2. Postanowieniem królewskim Król może określić państwa, których
obywatele nie mogą otrzymywać obywatelstwa ani zamieszkania w
Dreamlandzie lub potrzebują w tym celu wizy.
3. Wizy wydaje Król lub wyznaczony przez niego urzędnik.

Art. 14.
1. Obywatel, który posiada obywatelstwo w innym państwie, nie może być
Królem, Marszałkiem Armii, sędzią, Namiestnikiem Koronnym, Premierem
Rządu Królewskiego, ministrem federalnym właściwym ds. zagranicznych.
2. Głowom obcych państw nie wolno pełnić w Królestwie żadnych funkcji w
organach władzy publicznej.
3. Obywatel, który posiada obywatelstwo w innym państwie nie ma dostępu
do informacji tajnych.

Art. 15.
Obywatelowi Królestwa nie wolno reprezentować innych państw w ramach
misji dyplomatycznych w Królestwie.

Art. 16.
W uznaniu zasług Król może nadać obywatelowi indygenat uprawniający do
korzystania w Królestwie z dreamlandzkiego odpowiednika tytułu
honorowego używanego przez tego obywatela w innym państwie.

ROZDZIAŁ IV
Azyl polityczny

Art. 17.
1. O azyl polityczny na terenie Królestwa Dreamlandu może ubiegać się
cudzoziemiec ścigany bądź prześladowany na terenie innego państwa na tle
politycznym, rasowym, religijnym bądź innym, jeżeli powód ten znajdzie
uzasadnienie w Konstytucji Królestwa.
2. Przyznanie azylu wyłącza ekstradycję azylanta.

Art. 18.
1. O przyznaniu azylu decyduje Król Dreamlandu na wniosek ministra
właściwego do spraw zagranicznych, za wiedzą; ministra właściwego do
spraw obywatelstwa.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych nie ma prawa odmówić
przekazania Królowi Dreamlandu wniosku o azyl.

ROZDZIAŁ V
Postanowienia końcowe

Art. 19.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 roku.