SK 2006/8/K [Panevnick v. Furlandia]

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 23 marca 2006 roku

Sąd Królestwa w Wydziale I Konstytucyjnym w pełnym składzie:

Przewodniczący: Prezes SK dr jur. net. Edward książę Krieg;

po rozpoznaniu w dniach 11-23 marca 2006 roku;
na rozprawie;

sprawy: SK 2006/8/K;
z powództwa: Paula von Panevnick;
przeciwko: Furlandii;
o: zbadanie konstytucyjności art. III ust. 2, art. IV ust. 2, art. VII ust. 1,2 i 4 oraz art. VIII ust. 2 Konstytucji Księstwa Furlandii;

orzeka, co następuje:

I. Art. III ust. 2, art. IV ust. 2, art. VII ust. 1, 2 i 4 oraz art. VIII ust. 2 Konstytucji Księstwa Furlandii są zgodne z Konstytucją Królestwa Dreamlandu.

II. Kosztami postępowania obciąża Skarb Królestwa.

III. Stwierdza prawomocność wyroku z chwilą jego urzędowego ogłoszenia.

UZASADNIENIE

(1)
Zapis przebiegu postępowania dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala Rozpraw I (http://dreamland.l.pl/sk/sk/forum.php?page=&cmd=show&id=173).

(2)
Pozwem z dnia 11 lutego 2006 roku Paul von Panevnick zwrócił się o zbadanie konstytucyjności Konstytucji Księstwa Furlandii (dalej: Konstytucji Furlandii) z dnia 15 listopada 2005 roku. Uzasadnił, że wskazane przepisy Konstytucji Furlandii są sprzeczne z Konstytucją Królestwa, co jest niezgodne z zasadami hierarchii aktów prawnych. Co więcej, niektóre z nich są sprzeczne także z innymi przepisami Konstytucji Furlandii.

(3)
Yelonek wicehrabia Rogacz, Namiestnik Koronny Furlandii, zajął stanowisko w sprawie jako przedstawiciel pozwanej oświadczeniem z dnia 15 marca 2006 roku. Podniósł on, że przepisy będące przedmiotem wniosku, wprowadzając pewne odstępstwa od zasady trójpodziału władz, nie są niezgodne z Konstytucją Królestwa, skoro ona sama dopuszcza na szczeblu federalnym odstępstwa od tej zasady. Za przykład przywołał tu prerogatywy królewskie, obejmujące zarówno legislatywę, egzekutywę, jak i judykatywę (Król w prerogatywach najwyższej władzy sądowniczej).

(4)
Mając na uwadze zgromadzony w toku przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo Sąd Królestwa zważył, co następuje:

(4.A)
Przede wszystkim należy zbadać konstytucyjność art. III ust. 2 , art. VII ust. 1, 2 i 4 oraz art. VIII pkt. 2 Konstytucji Furlandii, które to przepisy zostały zaskarżone jako niezgodne z Konstytucją Królestwa. Wszystkie one dotyczą kompetencji przekazanych organom furlandzkiej administracji. Jest to odpowiednio: uczynienie organami egzekutywy Księcia i Kanclerza; uczynienie Rady Księstwa organem legislatywy;wskazanie członków Rady Księstwa; uczynienie Kanclerza przewodniczącym Rady Księstwa; określenie okoliczności, w których Książę przejmuje obowiązki Kanclerza. Przepisy te zaskarżono jako niezgodne z art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 2 Konstytucji Królestwa.

(4.B)
Wprawdzie powód nie myli się, wskazując, że art. 6 ust. 2 Konstytucji powoduje bezpośrednią stosowalność Konstytucji Królestwa na terenie Dreamlandu, jednak myli się co do interpretacji art. 3 ust. 1 Konstytucji. Jak wynika z pozwu, zdaniem powoda norma ta odnosi się jednako do ustroju Królestwa, jak i poszczególnych prowincji. Oznaczałoby to, że żadna prowincja nie ma prawa do takiego ukształtowania swojego ustroju, by spowodować jakiekolwiek naruszenie zasady trójpodziału władz. Nie ma racji przedstawiciel pozwanej, że skoro inne przepisy Konstytucji Królestwa dopuszczają takie naruszenie na poziomie federalnym, to tym bardziej dopuszczałyby je na poziomie prowincji. Gdyby przyznać rację interpretacji powoda, to Król biorący udział w sprawowaniu władzy zarówno wykonawczej, ustawodawczej, jak i sądowniczej byłby tylko wyjątkiem; nijak nie wpływałoby to na stosunki pomiędzy organami władzy w prowincjach. Art. 3 ust. 1 odnosi się jednak jedynie do ustroju federalnego. Wskazuje na to ust. 2 tego artykułu, enumeratywnie wymieniający organy władzy. Ustrojodawca nie uwzględnił tam organów lokalnych, co oznacza, że „organy władzy państwowej” w rozumieniu art. 3 ograniczają się do organów federalnych. Art. III ust. 2 , art. VII ust. 1, 2 i 4 oraz art. VIII pkt. 2 Konstytucji Furlandii nie są zatem konstytucyjne dlatego, że Konstytucja Królestwa dopuszcza odstępstwo od ścisłej zasady trójpodziału władz poprzez trzykrotne umocowanie Króla, ale dlatego,że art. 3 ust. 1 w ogóle nie odnosi się do władz prowincji.

(4.C)
Sąd pragnie podkreślić, że na błędność interpretacji art. 3 ust. 1 Konstytucji Królestwa dokonanej przez powoda wskazuje nie tylko techniczne umieszczenie przywołanego przepisu, o czym już wspomniano, ale także inne przepisy Konstytucji. Najistotniejszym z nich jest tu art. 8 ust. 3 Konstytucji Królestwa, który wprost daje prowincji samodzielność w określeniu swojego własnego ustroju.

(4.D)
W drugiej kolejności sąd pragnie odnieść się do twierdzenia powoda, że niektóre przepisy w obrębie samej Konstytucji Furlandii są „niespójne”. Powód doszukuje się tej niespójności pomiędzy art. III ust. 2 (organami egzekutywy Książę i Kanclerz) a art. IV ust. 2 (Konstytucja Królestwa nadrzędna wobec prawa krajowego). Przede wszystkim należy stwierdzić, że zgodnie z zasadami interpretacji prawa nie może istnieć niespójność w ramach jednego aktu prawnego. Mówić możemy w tym wypadku najwyżej o tak zwanym „zbiegu norm”, co zachodzi wówczas, gdy możliwe jest zastosowanie kilku przepisów wyznaczających niezgodne ze sobą konsekwencje prawne. Interpretator musi w tym wypadku doprowadzić do takiego ustalenia znaczenia tych norm, by wykluczyć łączne zastosowanie takich przepisów. Stosuje się wówczas ogólne reguły systemowe oraz inne zasady prawa. W przedmiotowej sprawie zbieg norm jednak nie zachodzi. Skoro art. III ust. 2 Konstytucji Furlandii został uznany za konstytucyjny, to nie ma konfliktu między nim a art. IV ust. 2, umocowującym Konstytucję Królestwa Dreamlandu jako nadrzędny akt prawny, zgodnie z zasadami hierarchii prawa.

(4.E)
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Postępowanie w sprawach konstytucyjnych jest jednoinstancyjne, stąd wyrok niniejszy jest prawomocny od chwili jego urzędowego ogłoszenia.

Przewodniczący składu orzekającego
(-) dr jur. net. Edward książę Krieg
Prezes Sądu Królestwa