W SK 2006/12/I [Surmala v. Skarb Królestwa]
WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI
Dnia 15 czerwca 2006 roku
Sąd Królestwa w Wydziale II Cywilnym;
Przewodniczący: Prezes SK dr jur. net. Edward książę Krieg;
po rozpoznaniu w dniach 16 kwietnia – 12 czerwca 2006 roku;
na rozprawie;
sprawy: SK 2006/12/I;
z powództwa: Księstwa Surmali;
przeciwko: Skarbowi Królestwa;
o: wypłatę połowy funduszy należących uprzednio do osób ustałych w
czynnościach obywatelskich będących obywatelami Księstwa Surmali, tj.
kwoty 193 D;
orzeka, co następuje:
I. Nakazuje Skarbowi Królestwa wypłatę połowy funduszy należących
uprzednio do osób ustałych w czynnościach obywatelskich będących
obywatelami Księstwa Surmali, tj. 193 D, na rachunek Księstwa Surmali
w terminie 14 dni od chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
II. Kosztami postępowania obciąża Skarb Królestwa.
UZASADNIENIE
(1)
W dniu 15 kwietnia 2006 roku p.o. Namiestnika Koronnego Księstwa
Surmali Łukasz baron Wakowski [dalej: przedstawiciel powoda] złożył
wniosek o wypłatę połowy funduszy należących uprzednio do osób
ustałych w czynnościach obywatelskich będących obywatelami Księstwa
Surmali, wskazując 98 imion i nazwisk takich osób, wraz z ich numerami
NIM. Przedstawiciel powoda argumentował, że zgodnie z art. 19 ust. 1
ustawy federalnej z dnia 6 listopada 2004 roku o martwych duszach i
dziedziczeniu testamentowym [j.t. z 28.03.06 r.] prowincji
posiadającej stosowne krajowe regulacje prawne należy się połowa
środków zgromadzonych na kontach osób ustałych będących uprzednio
obywatelami tej prowincji. Przedstawiciel powoda podniósł, że
reprezentowane przezeń Księstwo Surmali takie regulacje posiada
(dekret p.o. Namiestnika Koronnego Księstwa Surmali z dnia 2
października 2005 roku w sprawie rozdysponowania majątkiem osób
uznanych za ustałe).
(2)
Pismem z dnia 17 kwietnia 2006 roku stanowisko zajął Minister Finansów
Józef Kalicki, wezwany przed sąd jako przedstawiciel pozwanego. Wniósł
on o oddalenie powództwa w związku z faktem, że – jego zdaniem – Skarb
Królestwa nie powinien być stroną postępowania. Przytoczył on przepisy
przywoływanej już wcześniej ustawy federalnej z dnia 6 listopada 2005
roku o martwych duszach i dziedziczeniu testamentowym (art. 16 ust. 1,
art. 16 ust. 3, art. 18 ust. 1 i art. 19 ust. 1). Z ich treści
przedstawiciel pozwanego wywnioskował, że właściwą stroną pozwaną
będzie Notariusz Królestwa.
(3)
W odpowiedzi przedstawiciel powoda wniósł o oddalenie wniosku
przedstawiciela pozwanego, składając jednocześnie wniosek o wezwanie
przed sąd Notariusza Królestwa tak, by ten złożył oświadczenie w
przedmiocie figurowania obywateli wskazanych pozwem w Rejestrze
Notarialnym Królestwa Dreamlandu. Przedstawiciel powoda zapowiedział,
że wycofa żądania w stosunku do tych osób, które pozostawiły wolę
rozdysponowania swoim majątkiem u Notariusza Królestwa. Zawnioskował
również o wezwanie Prezesa Centralnego Banku Dreamlandu i Szefa
Królewskich Służb Informatycznych, którzy mieliby przekazać dane
instytucji i przedsiębiorstw, których właścicielami były osoby z listy
określonej żądaniem.
(4)
Sąd rozpoznał wniosek przedstawiciela pozwanego w dniu 16 kwietnia
2006 roku, oddalając wniosek i uznając wskazanie Skarbu Królestwa jako
pozwanego podmiotu za prawidłowe. Tego samego dnia, w związku z
wakatem na stanowisku Notariusza Królestwa, sąd przeprowadził dowód z
urzędu polegający na sprawdzeniu czy osoby, których nazwiska i numery
NIM znajdują się na liście określonej żądaniem, mają testamenty
pozostawione u Notariusza Królestwa. Wynik tej weryfikacji był
negatywny, to jest żadna z ustałych osób wskazanych pozwem nie
pozostawiła swojego testamentu u Prezesa Sądu Królestwa, działającego
w zastępstwie niepowołanego Notariusza Królestwa.
(5)
W dniu 18 kwietnia 2006 roku dotychczasowego przedstawiciela pozwanego
zastąpił Premier Rządu Królewskiego Mateusz Muchlado w związku z
nieprawidłowym wezwaniem ministra właściwego ds. finansów w miejsce
ministra właściwego ds. mienia Królestwa. Oświadczenia złożone przez
dotychczasowego przedstawiciela pozwanego uznano jednakże za złożone
prawomocnie. Tego samego dnia nowy przedstawiciel pozwanego
zapowiedział, że jest w stanie dokonać stosownych dyspozycji ws.
przekazania Księstwu Surmali należnej mu części funduszy zgromadzonych
na rachunkach osób wskazanych w pozwie, natomiast musi znać „bilingi z
kont martwych dusz do celów rozliczeniowych, a także hasła i numery
kont, aby majątek mógł zostać podzielony”.
(6)
Wezwany biegły oświadczył, że do sprawdzenia, jakie firmy były
własnością osób wskazanych pozwem wystarczą możliwości techniczne,
jakim dysponuje powód – tj. dostęp do panelu administracyjnego
Centralnego Rejestru Instytucji i Przedsiębiorstw (dalej: CRIP). W
dniu 30 kwietnia 2006 roku przedstawiciel powoda złożył wniosek o
rozszerzenie pozwu o trzy firmy, będące własnością trzech osób
wskazanych pozwem. Sąd przychylił się do tego wniosku zarządzeniem z
dn. 2 maja 2006 roku.
(7)
Jednocześnie, tym samym zarządzeniem z dnia 2 maja 2006 roku, sąd
wezwał biegłego do określenia czy w okresie działania Centralnego
Rejestru Firm (dalej: CRF; poprzednika Centralnego Rejestru Firm i
Przedsiębiorstw) zarejestrowane tam podmioty posiadały osobne rachunki
bankowe, czy istnieje możliwość odczytania danych ujawnionych w CRF
oraz w jaki sposób można tego dokonać w zakresie ustalenia czy
istnieją w CRF przedsiębiorstwa zarejestrowane na nazwiska wymienione
w pozwie.
(8)
Biegły złożył oświadczenie w dniu 10 maja 2006 roku, w którym
stwierdził on, że jeśli firmy zarejestrowane na nazwiska osób
wymienionych w pozwie działały w CRF i posiadały osobne rachunki
bankowe, to tak czy inaczej roszczenia związane z tymi aktywami uległy
już przedawnieniu w związku z dwoma wydarzeniami: przeniesieniem CRF
do CRIP, co spowodowało konieczność przeprowadzki aktywnych
przedsiębiorstw do nowego systemu oraz przeniesieniem kont ze starego
do nowego systemu bankowego, co możliwe było do dnia 1 grudnia 2004
roku. Po tym terminie, zdaniem biegłego, wszelkie roszczenia uległy
przedawnieniu.
(9)
Zarządzeniem z dnia 17 maja 2006 roku sąd wezwał w charakterze świadka
hrabiego Nuda vel Vilgefortza, by ten ujawnił stan kont osób
fizycznych i prawnych wskazanych w pozwie na dzień 20 października
2005 roku lub przekazał dostęp do tych danych równocześnie
przedstawicielowi pozwanego, powoda i sądowi. Ze względu na
niestawienie się świadka w wyznaczonym terminie w dniu 26 maja 2006
roku sąd zdecydował o przedłużeniu czasu na składanie oświadczenia o
dalsze 3 dni. W dniu 1 czerwca 2006 roku sąd stwierdził, że świadek
nie stawił się na rozprawie mimo ponownego wezwania i złożył
doniesienie do Prokuratora Generalnego Królestwa Dreamlandu w związku
z podejrzeniem bezprawnego uchylania się od wykonania ciążącego na
świadku obowiązku względem sądu, tj. o przestępstwo z art. 18 ustawy
federalnej z dnia 28 października 2003 roku o Sądzie Królestwa [j.t. z
dn. 12 grudnia 2005 roku]. W tej sytuacji sąd w charakterze świadka
wezwał ponownie Szefa Królewskich Służb Informatycznych. W dniu 7
czerwca 2006 roku sąd stwierdził, że świadek nie złożył oświadczenia w
terminie i ponowił wezwanie, wyznaczając mu termin 3 dni.
(10)
Świadek złożył oświadczenie w dniu 12 czerwca 2006 roku,
przedstawiając wyniki analizy stanu kont osób fizycznych i prawnych
wskazanych w pozwie. Osoba posługująca się identyfikatorem NIM 322416
posiadała 121 D, osoba posługująca się identyfikatorem o numerze
160034 80 D, zaś osoba o identyfikatorze 930779 – 185 D. W pozostałych
22 wypadkach konta były puste, zaś reszta osób w ogóle nie posiadała
kont w Centralnym Banku Dreamlandu.
(11)
W dniu 12 czerwca 2006 roku sąd przyjął złożone po czasie oświadczenie
biegłego ze względu na uprzednie czasowe zaprzestania działania sądu
wskutek siły wyższej, stwierdził, że powództwo opiewa na sumę 193 D i
wezwał przedstawiciela pozwanego do określenia, w związku z jego
pismem z dnia 18 kwietnia 2006 roku, czy przyznaje powództwo.
(12)
W dniu 12 czerwca 2006 roku przedstawiciel pozwanego przyznał
powództwo, co zaskutkowało nieprzeprowadzaniem dalszego postępowania
w sprawie i zasądzeniem zgodnie z żądaniem pozwu.
Prezes Sądu Królestwa
(-) dr jur. net. Edward książę Krieg
POUCZENIE
Na niniejszy wyrok, jako kończący postępowanie w sprawie pomiędzy
Prowincją a Federacją, nie przysługuje zaskarżenie.