W SK 2006/16/P [Furrcou]
POSTANOWIENIE
Dnia 3 września 2006 roku
Sąd Królestwa w Wydziale V Prezydialnym w składzie:
Przewodniczący: Prezes SK dr jur. net. Edward książę Krieg;
po rozpoznaniu w dniach 26 lipca – 3 września 2006 roku;
w sprawie SK 2006/16/P;
pytania prawnego: Pierre’a de Furrcou;
o treści następującej: „1. Czy w świetle przyjętego w KD zwyczaju, że partia polityczna nie prowadzi działalności gospodarczej możliwe jest istnienie partii, która taką działalnością się zajmuje?
2. Czy mogą istnieć jedno- lub dwuosobowe partie polityczne?”;
postanawia:
I. Partią polityczną jest organizacja zrzeszająca co najmniej trzech członków.
II. Partia polityczna nie ma prawa prowadzenia działalności gospodarczej.
III. Kosztami postępowania obciąża Skarb Królestwa.
IV. Stwierdza prawomocność postanowienia z chwilą jego urzędowego ogłoszenia.
UZASADNIENIE
(1)
Przebieg postępowania dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala Rozpraw VIII (http://www.dreamland.l.pl/sk/sk/forum.php?page=&cmd=show&id=371&category=26).
(2)
Sprawę, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną pismem z dn. 16 sierpnia 2006 roku, rozpoznano bez zasięgnięcia opinii Prokuratora Generalnego, który w wyznaczonym czasie nie zajął stanowiska w sprawie.
(3)
Wnioskodawca wnosi o odpowiedź na dwa powiązane ze sobą merytorycznie pytania prawne: pierwsze dotyczy możliwości prowadzenia przez partię polityczną działalności gospodarczej; drugie minimalnej ilości członków partii. Wnioskodawca uzasadnia, iż partia polityczna jest „organizacją społeczną o określonym programie politycznym”, organizacja jest „celową grupą społeczną”, zaś z kolei grupa społeczna to „zbiór co najmniej 3 osób”. Z powyższej drogi dedukcji, zdaniem wnioskodawcy, wynika, że partia polityczna nie może mieć mniej niż trzech członków, ponieważ w przeciwnym razie nie byłaby organizacją.
(4)
W prawie Królestwa Dreamlandu nie istnieje definicja legalna partii politycznej, na której Sąd Królestwa oprzeć mógłby niniejsze uzasadnienie. Z braku definicji legalnej Sąd Królestwa zmuszony jest oprzeć się więc na definicji językowej. Według Encyklopedii PWN.pl (http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3954599) partia polityczna to: „organizacja polit. powstała, działająca i jednocząca czł. wokół określonego programu, hasła lub przywódcy; dąży do realizacji celów przez zdobycie władzy państw., jej utrzymanie, udział w jej sprawowaniu lub uzyskanie wpływu na decyzje władz państwowych”.
(5)
Na tej podstawie Sąd Królestwa przechodzi w pierwszej kolejności do odpowiedzi na pytanie dotyczące minimalnej ilości członków partii politycznej. Z definicji językowej wynika jasno, że nie jest na pewno partią polityczną taka, która posiada tylko jednego członka. W takim wypadku niemożliwe byłoby bowiem „jednoczenie członków wobec określonego programu, hasła lub przywódcy”, co jest cechą partii. Oczywiście w przypadku dwóch członków realizacja powyższej definicji nadal posiada cechy absurdu, ale Sąd Królestwa stwierdza, że w minimalnym stopniu dwuosobowa partia polityczna konsumuje tą definicję. Więcej wątpliwości pojawia się w przypadku uzasadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę, odnoszącego się do socjologicznych definicji organizacji i grupy społecznej. Zdaniem Sądu Królestwa, dopóki sprawa nie zostanie unormowana przez ustawodawcę, należy istotnie przyjąć, iż partia polityczna musi spełniać ogólnie przyjęte wymogi stawiane organizacjom, a zatem także grupom społecznym, i nie może być mniej liczna niż trzy osoby. Za powyższym rozstrzygnięciem przemawia także art. 8 ust. 1 ustawy federalnej z dnia 14 września 2002 roku o Izbie Poselskiej [wraz z późniejszymi zmianami], nadający partii politycznej prawo wystawiania kandydatów w wyborach do Izby Poselskiej i przekazujący to samo uprawnienie grupie pięciu obywateli Królestwa. Ze względu na brak konieczności rejestracji partii politycznej według jakichkolwiek osobnych reguł, jej założenie ogranicza się tak naprawdę do stworzenia witryny internetowej i wypełnienia formularza w Centralnym Rejestrze Instytucji i Przedsiębiorstw (dalej: CRIP). W tej sytuacji Sąd Królestwa stwierdza, że status tak stworzonej partii politycznej nie uzasadnia nadmiernie dużej różnicy między ilością jej członków a ilością niezrzeszonych obywateli potrzebnych do rejestracji kandydata w wyborach do Izby Poselskiej.
(6)
W przypadku pytania o możliwość prowadzenia przez partię polityczną działalności gospodarczej, Sąd Królestwa stwierdza, że prawo Królestwa nie zakazuje jej wprost podejmowania tego rodzaju czynności ani poprzez ustawę federalną z dnia 26 listopada 2002 roku [j.t. z dn. 8 sierpnia 2004 r.], ani poprzez inne akty. Jednakże dekret królewski z dnia 8 sierpnia 2004 roku o Centralnym Rejestrze Instytucji i Przedsiębiorstw (dalej: dkCRIP) tworzy osobne kategorie instytucji i przedsiębiorstwa (art. 3 ust. 2 dkCRIP). Zgodnie z art. 1 ust. 3 dkCRIP instytucja to podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej, przy czym nie istnieje norma bezpośrednio stwierdzająca, co należy w ramach dkCRIP rozumieć przez słowo „przedsiębiorstwo”. W zasadzie możnaby więc uznać, że przedsiębiorstwo może prowadzić nie tylko działalność zarobkową, ale i inną, przynależną instytucjom. W tej sytuacji partia polityczna chcąca prowadzić działalność gospodarczą mogłaby po prostu zarejestrować się jako przedsiębiorstwo. Zdaniem Sądu Królestwa, godziłoby to jednak w zasady przyzwoitej legislacji, ponieważ zbędny stawałby się w zasadzie podział na kategorie instytucji i przedsiębiorstw w ramach CRIP, a więc byłoby sprzeczne z powoływanym art. 3 ust. 2 dkCRIP. Co więcej, prowadziłoby to do nonsensownej sytuacji, w której każda firma miałaby prawo do zgłaszania kandydatów w wyborach do Izby Poselskiej. Z powyższych powodów Sąd Królestwa stwierdza, że partie polityczne nie mają prawa do prowadzenia działalności gospodarczej.
(6)
Sąd Królestwa jednocześnie pragnie zaznaczyć, że przedmiotowa sprawa ujawnia lukę w dreamlandzkim prawodawstwie. Nie może być uznana za prawidłową sytuacja, w której w sferze prawnej deregulacji pozostają tak istotne z punktu widzenia organów państwa organizacje jak partie polityczne, w sposób bezpośredni uczestniczące w procesie rządzenia, kształtowania polityki państwa i stanowienia prawa. Sąd Królestwa podkreśla także, że postanowienie niniejsze nie ma mocy wstecznej i nie może stać się powodem ani do zaskarżenia wyników przeprowadzonych już wyborów, ani jakichkolwiek wydanych do dnia ogłoszenia postanowienia decyzji Komisji Wyborczej Królestwa. Organy państwowe są jednak związane niniejszym orzeczeniem w taki sposób, iż są obowiązane brać je pod uwagę w przypadku wydawania dalszych decyzji, w której stroną będą dreamlandzkie partie polityczne.
(7)
Postanowienie niniejsze, jako niepodlegające zaskarżeniu, jest prawomocne z chwilą jego urzędowego ogłoszenia. Wykładnia prawa dokonana na skutek pytania prawnego wiąże sądy krajowe oraz inne organy władzy publicznej do czasu zmiany odpowiednich przepisów.
Prezes Sądu Królestwa
(-) dr jur. net. Edward książę Krieg