W SK 2007/1/I [Bogusj v. Neumann]
WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI
Dnia 5 marca 2007 roku
Sąd Królestwa w Wydziale II Cywilnym;
Przewodniczący: Prezes SK dr jur. net. Edward książę Krieg;
po rozpoznaniu w dniach 23 stycznia – 5 marca 2007 roku;
na rozprawie;
sprawy: SK 2007/1/I;
z powództwa: Bogusja;
przeciwko: Pablowi von Neumannowi;
o: publiczne przeprosiny w określonej przez powoda formie;
orzeka, co następuje:
I. Oddala powództwo w całości.
II. Kosztami postępowania obciąża Skarb Królestwa.
UZASADNIENIE
(1)
Przebieg postępowania dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala Rozpraw II Wydziału II Cywilnego
(http://www.dreamland.l.pl/sk/sk/forum.php?page=&cmd=show&id=612).
(2)
Pozwem z dn. 9 stycznia 2007 roku powód zarzucił pozwanemu obrazę swojej osoby poprzez publiczne użycie przez pozwanego przymiotnika „pretensjonalny” w stosunku do powoda. W dniu 23 stycznia 2007 roku otwarto przewód sądowy i wezwano pozwanego do złożenia odpowiedzi na pozew.
(3)
Pozwany uczynił w tym samym dniu (23.01.07 r.). Powołał on definicję słownikową wyrazu „pretensjonalny”, cytując za tym słownikiem („Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych” W. Kopalińskiego), że znaczy to tyle co „(…) przesadny, napuszony, emfatyczny (…)”. Pozwany podniósł jednocześnie, że jest to wypowiedź ocenna, do której ma prawo, oraz że użycie tego słowa było wynikiem długiej dyskusji.
Zwrócił także uwagę, że powód nie przestrzega „podstawowych zasad grzeczności”, zwraca się do pozwanego na „ty” i „przekręca” jego obcobrzmiące nazwisko.
(4)
W dniu 25 stycznia 2007 roku zarządzono czas na składanie wniosków dowodowych w sprawie. W tym samym dniu (25.01.07 r.) wniosek dowodowy złożył powód. Podważył on definicję słownikową wskazaną przez pozwanego i przedstawił definicję ze słownika PWN, zgodnie z którą „pretensjonalny” to „zachowujący się sztucznie, krygujący się” lub „zbyt wyszukany, świadczący o złym guście”. Powód przedstawił także definicję słowa „krygować się”, które, zgodnie z tym samym słownikiem, oznacza „przesadnie okazywać swoją skromność i dobre wychowanie, wdzięcząc się i zachowując nienaturalnie”. Powód nie przedstawił dowodów udowadniających pozwanemu okoliczności wskazanych w pozwie (listu elektronicznego).
W dalszej części swojego oświadczenia powód przyznał, że „pretensjonalny” oznacza „przesadny”, ale nie „przesadny w prowokacji” a na przykład w byciu skromnym czy w dobrym wychowaniu. Na tej podstawie powód stwierdził zatem, że pozwany, wykazując powoda brak wychowania, udowadnia okoliczność dokładnie odwrotną od sugerowanej „pretensjonalności”. Powód odmówił także pozwanemu prawa do „oceniania”, uznając to element dyskryminacji. Jednocześnie powód wyraził swoje zdziwienie, co do zarzutu „przeinaczania faktów”, wskazując, że to on „tworzył historię”, więc nie może jej przeinaczać, skoro „poznał ją od podszewki”.
(5)
W dniu 25 stycznia 2007 roku wnioski dowodowe złożył pozwany. W pierwszej kolejności ponownie przedstawił dowód w postaci definicji słowa „pretensjonalny” ze „Słownika wyrazów obcych i wyrazów obcojęzycznych”. Pozwany stwierdził przy tej okazji, że choć powód przedstawił inną niż powód definicję tego słowa, interpretacja należy i tak do niego, ponieważ to on właśnie go użył i to on wie najlepiej, w jakim sensie. Przytoczył jednocześnie kilka wyjątków z maili powoda, które mają udowodnić jego „brak wychowania”. Dodatkowo pozwany powołał również definicję słowa „przeinaczać” („przeinaczać – zmieniać, przekręcać co, przedstawiać w innej formie, w innym świetle; wprowadzać zmiany” – SłowniK PWN) i wskazał, że przeinaczaniem takim było dowodzenie przez powoda w rozprawie SK 2006/4/II [Bogusj v. Nagisa], że nie jest zdrajcą, publikacja w „Blogu Niespełna Politycznym” oraz post wysłany na LD KD w dn. 10 października 2006 roku, w formie zbeletryzowanej opisujący wirtualne spotkanie.
(6)
W wyniku przedłużenia terminu, a potem zawieszenia postępowania wskutek działania siły wyższej, powód złożył oświadczenie końcowe w sprawie dopiero w dn. 15 lutego 2007 roku. Powód stwierdził w nim, że skoro definicją słowa „pompatyczny” według pozwanego jest „nienaturalny, sztuczny, przesadny, napuszony, emfatyczny pełen pretensji”, to on sam w żaden sposób nie spełnia tych kryteriów. Po pierwsze wskazał, że nie jest osobą na wysokim stanowisku, więc, jego zdaniem, nie może być ani „pompatyczny”, ani „napuszony”. Zdaniem powoda, nie można mu również zarzucić, że jest „nienaturalny, sztuczny”. Powód zanegował jednocześnie twierdzenia powoda, że miał prawo do wypowiedzi ocennych oraz że przywołane przez pozwanego maile nie udowadniają „pretensjonalności” powoda.
(7)
W dniu 21 lutego 2007 roku obszerne z obszernym oświadczeniem końcowym wystąpił pozwany. Stwierdził, że definicja słowa „pretensjonalny” dobrze określiła powoda, ponieważ kłótnie przezeń wszczynane są „niezgodne ze zwykłym porządkiem rzeczy” (powód jest „nienaturalny” i „sztuczny”), powód jest również „przesadny”, ponieważ „często przeinacza fakty”, ma o sobie „wygórowane mniemanie” („pyszny”,
„dumny”), jest „pełen pretensji” oraz „żalu, urazy i niechęć do kogoś z jakiegoś powodu”. Pozwany stwierdził również, że powód, jako osoba publiczna (dawniej polityk, dziś redaktor swojego bloga), podlega w naturalny sposób ocenie. Pozwany po raz kolejny potwierdził, że jego zdaniem słowo „pretensjonalny” dobrze oddaje charakterystykę powoda. Pozwany stwierdził również, że nie nazwał powoda „pretensjonalnym”, a jedynie „jedną z najbardziej pretensjonalnych osób w naszej społeczności”, czym przyporządkował go jedynie do pewnej grupy.
(8)
W dniu 21 lutego 2007 roku zamknięto przewód sądowy w sprawie.
(9)
Mając na uwadze zgromadzony w toku przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo Sąd Królestwa zważył, co następuje:
(9.A)
Sąd zwraca uwagę, że powód nie udowodnił pozwanemu publicznego użycia słowa „pretensjonalny” jako charakterystyki powoda. Powód w ogóle nie złożył wniosków dowodowych w jakikolwiek sposób udowadniających te roszczenia, a więc niemożliwe jest zasądzenie przez sąd zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd po raz kolejny w historii swojego orzecznictwa pragnie pouczyć, że w sprawach cywilnych ciężar dowodzenia ciąży na tym, kto wywodzi z danej okoliczności skutki prawne. Oznacza to przede wszystkim, że to powód powinien dołożyć wszelkich starań, by udowodnić, że jego roszczenia są uzasadnione. W przedmiotowej sprawie powód tego nie uczynił, co jest pierwszą i decydującą przesłanką oddalenia powództwa w całości.
(9.B)
Ze względu na powyższe, sąd poprzestał na stwierdzeniu nieudowodnienia zasadności roszczeń i nie przystąpił do rozpoznawania powództwa w zakresie przywoływanym podczas postępowania przez strony.
(10)
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
Prezes Sądu Królestwa
(-) dr jur. net. Edward książę Krieg
POUCZENIE
Od niniejszego wyroku przysługuje stronom apelacja w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia, którą należy złożyć za pośrednictwem urzędowego formularza, dostępnego w Pałacu Sprawiedliwości.