W SK 2008/2/II [Wakowski v. KWK]

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 7 sierpnia 2008 roku

Sąd Królestwa w Wydziale IV Administracyjnym w składzie:
Przewodniczący: Prezes SK król senior Artur Piotr

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 7 czerwca – 3 sierpnia 2008 roku
sprawy SK 2008/2/II
ze skargi: Łukasza markiza Wakowskiego
przeciwko: Komisji Wyborczej Królestwa
na: obwieszczenie z dnia 10 kwietnia 2008 roku o wyniku wyborów
uzupełniających do Izby Poselskiej X kadencji

na skutek apelacji Komisji Wyborczej Królestwa od wyroku Sądu Królestwa z
dnia 12 lutego 2008 roku w sprawie SK 2008/2/I, mylnie oznaczonego jako SK
2008/3/I

orzeka, co następuje:

I. Uchyla zaskarżony wyrok.
II. Oddala skargę.
III. Kosztami postępowania za I instancję obciąża skarżącego Łukasza markiza
Wakowskiego.
IV. Zasądza od Łukasza markiza Wakowskiego na rzecz Skarbu Królestwa –
Komisji Wyborczej Królestwa kwotę 500 D tytułem zwrotu kosztów procesu za II
instancję.
V. Stwierdza prawomocność niniejszego wyroku z chwilą jego urzędowego
ogłoszenia.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala
Rozpraw VII.

(2)
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 maja 2008 roku Sąd Królestwa stwierdził
nieważność wyborów uzupełniających do Izby Poselskiej X kadencji wskutek
stwierdzonych uchybień oraz obciążył kosztami procesu Skarb Królestwa –
Komisję Wyborczą Królestwa (LDKD #26681).

(3)
W apelacji Komisja Wyborcza Królestwa podniosła, że zaskarżany wyrok został
oparty o błędną wykładnię przepisów dotyczących wyborów uzupełniających, a
to liczby mandatów, jaka podlega przydziałowi w wyborach uzupełniających.

(4)
W odpowiedzi na apelację, skarżący wskazał, że nie jest prawdziwa teza, na
której opiera się Komisja Wyborcza Królestwa, jakoby pierwsze wybory
wyznaczały liczbę mandatów na całą kadencję. Powołał się przy tym na art. 2
ust. 2 ustawy federalnej z dnia 14 października 2002 roku o Izbie Poselskiej
(j.t. – LDKD #23049; dalej: ufIP).

(5)
Mając na względzie zgromadzony w toku przewodu sądowego materiał procesowy
oraz obowiązujące prawo Sąd Królestwa zważył, co następuje:

(5.A)
Apelacja jest zasadna w stopniu nakazującym uchylenie zaskarżonego wyroku i
orzeczenie co do istoty sprawy. W istocie problem w niniejszej sprawie
sprowadza się do ustalenia prawa, a nie rozstrzygnięcia o stanie faktycznym,
gdyż przedmiotem skargi nie jest niewłaściwe ustalenie wyników wyborów w
zakresie prawidłowości obliczenia głosów.

(5.B)
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ufIP liczba mandatów w Izbie Poselskiej równa jest
liczbie kandydatów, którzy otrzymali w wyborach co najmniej 3 głosy, jednak
nie może być mniejsza niż 5 lub większa niż 10. Jednocześnie ust. 5 tego
artykułu stanowi, że jeżeli z powodu uzyskania takiej samej ilości głosów
przez część kandydatów nie można wskazać dokładnie 10 kandydatów, którzy
uzyskali najwięcej głosów, liczba mandatów zostaje tak powiększona, by
mandaty uzyskała najmniejsza, większa niż 10, liczba kandydatów, którzy
uzyskali najwięcej głosów. Z kolei zgodnie z art. 18 ust. 1 ufIP do wyborów
uzupełniających stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału III.

(5.C)
Już tylko analiza na płaszczyźnie czysto językowej wskazuje, że stanowisko
skarżącego nie jest zasadne. Artykuł 2, który poświęcony jest właśnie
sposobowi ustalania liczby posłów w Izbie Poselskiej, znajduje się poza
rozdziałem III. Nie jest to błąd ustawodawcy. W wyborach uzupełniających nie
decyduje się bowiem o liczbie mandatów. Ta – jak słusznie podnosi Komisja
Wyborcza Królestwa – ustalana jest każdorazowo po przeprowadzeniu wyborów
zwykłych i obowiązuje przez całą kadencję. Rolą wyborów uzupełniających nie
jest ustalenie na nowo liczby posłów w danej kadencji Izby Poselskiej, lecz
właśnie – co wynika z samego określenia „uzupełniające” i ich istoty jako
takich – dopełnienie składu osobowego Izby Poselskiej do tego, jaki został
ustalony pierwotnie, zgodnie z mechanizmem przyjętym w art. 2 ufIP. Wobec
treści art. 18 ust. 2 ufIP wręcz ujawnia się założenie ustawodawcy, że
wybory uzupełniające będą walką o jeden mandat, ten który właśnie wygasł.

(5.D)
Sąd Królestwa po raz kolejny pragnie zwrócić uwagę na zasadność częstszego
korzystania z instytucji pytań prawnych, która zapewne uchroniłaby przed
niepewnością co do sposobu postąpienia, szczególnie istotnego w procedurze
wyborczej.

(5.E)
O kosztach procesu orzeczono mając na względzie iż skarżący przegrał sprawę,
zaś Skarb Królestwa – Komisja Wyborcza Królestwa uiściła opłatę od apelacji
w sprawie administracyjnej w wysokości 500 D.

Prezes Sądu Królestwa
(-) Artur Piotr, RS.