Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Kształt polityki zagranicznej Królestwa Dreamlandu wykuwany jest w ramach trójkąta decyzyjnego, którego tradycyjnymi filarami pozostają: monarcha, szef rządu federalnego i federalny minister właściwy do spraw zagranicznych. Od czasu powołania do życia Wspólnoty Korony Ebruzów (1 sierpnia 2010 r.) część działań podejmowanych w obszarze stosunków zewnętrznych Królestwa koordynowana jest w władzami Elderlandu, a od stycznia 2013 roku także Erboki, w ramach Rady Wspólnoty.

Rząd Daniela von Witta przystąpił w październiku 2014 roku do budowy nowej Doktryny Polityki Zagranicznej Królestwa. Premier zapowiedział, że zostanie ona przyjęta zarówno przez głowę państwa jak i parlament.

POLITYKA ZAGRANICZNA W PRZESZŁOŚCI

Królestwo Dreamlandu starało się realizować zrównoważoną, pragmatyczną i wolną od ideologicznego balastu politykę zagraniczną. Władze Królestwa odczuwały silną potrzebę otwarcia się na najmłodsze pokolenie mikronacji (tj. państwa powstałe w latach 2008-2012). Punktem odniesienia dla przedstawicieli Dreamlandu w ich codziennej pracy pozostawała tzw. mapa O’Rhady.

Zgodnie z Informacją Korony na temat Polityki Zagranicznej z 1 lipca 2010 r. głównymi partnerami Królestwa na arenie międzynarodowej było Księstwo Sarmacji i Królestwo Elderlandu. Tradycyjnie bliskie relacje utrzymywane były też z władzami Wandystanu i Scholandii.

Zgodnie z brzmieniem przywołanego dokumentu, „Królestwo Dreamlandu tradycyjnie docenia rolę Organizacji Polskich Mikronacji jako efektywnego forum wymiany informacji i współpracy międzyrządowej”, choć pozostawało sceptyczne w ocenie jakości działania Organizacji.  W 2010 r. przedstawiciele Królestwa wspólnie ze swoimi elderlandzkimi partnerami zaproponowali m.in. kompleksową reformę Trybunału Arbitrażowego OPM.  W lutym 2011 r. wspólnie z delegatami czterech innych mikronacji opowiedzieli się za odwołaniem urzędującego Sekretarza Generalnego, w poważnym stopniu przyczyniając się do jego rezygnacji. W 2012 r. OPM przestała istnieć.