W SP VII/2009 [Karna przeciw M. Estreicherowi]

BPSK Nr 1271
LDKD #32433

WYROK ZAOCZNY
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 18 marca 2010 roku

Sąd Prowincji w Wydziale II Karnym w składzie:
Przewodniczący: SP Martin markiz van Buuren

po ponownym rozpoznaniu na rozprawie w dniach 11 grudnia 2009 do 12 lutego 2010 roku
sprawy SP VII/2009
z oskarżenia: Prokuratora Generalnego Królestwa
przeciwko: Marcusowi Estreicherowi
oskarżonemu o to, że:
W dniu 26 lipca 2008 o godzinie 11:39, w dniu 18 listopada 2008 o godzinie 15:37 i 21:05, w dniu 19 listopada 2008 o godzinie 18:25, w dniu 24 listopada 2008 o godzinie 00:35, 19:42, 20:35 i 21:01, w dniu 26 listopada o godzinie 00:46, 16:44 i 23:08, oraz w dniu 27 listopada 2008 roku o godzinie 11:05 i 11:36 na forum Listy Dyskusyjnej Królestwa Dreamlandu użył umyślnie słów powszechnie uznawanych za wulgarne, co wypełnia znamiona przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu na listach dyskusyjnych
t.j. o czyn z art. 41 KK

orzeka,co następuje:
I. Uznaje za N I E W I N N E G O zarzucanego mu czynu.
II. Kosztami postępowania obciąża Skarb Królestwa – Prokuraturę Generalną Królestwa.

uzasadnienie:

(1)
Przebieg postępowania dostępny jest w sali rozpraw Sądu Prowincji – Wydziału II Karnego.

(2)
Sprawa została zwrócona, na skutek apelacji, do ponownego rozpoznania.

(3)
Prokurator Generalny Królestwa w postępowaniu wnosił o ukaranie na mocy art. 41 k.k. oskarżonego grzywną.

(4)
Oskarżony nie brał udziału w postępowaniu.

(5)
Mając na uwadze zgromadzony w toku całego przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo zważono, co następuje:

(5.A)
W toku postępowania Sąd otrzymał od Prokuratora Generalnego materiał dowodowy stanowiący fragmenty wypowiedzi, których nie można oceniać nie zapoznawszy się z pełną ich treścią. Gruntowna jego analiza
pozwoliła na ułożenie kilku grup, wśród których znalazły się wypowiedzi, które w ocenie Sądu nie mogą stanowić materiału dowodowego, ponieważ nie stanowią uzasadnienia podanej kwalifikacji prawnej czynu zabronionego. Sąd ma tutaj na myśli wypowiedzi z załącznika nr 3; 4; 5. Nie jest to użycie słów w rozumieniu art. 41 Kodeksu Karnego, lecz znieważenie danej osoby, które powinno się ścigać z oskarżenia prywatnego.

(5. B)
Kolejną grupę materiału dowodowego można uznać za rodzaj wyrażania opinii, które może być uznane za dość kontrowersyjne. W zespole tych wypowiedzi można wskazać wypowiedzi oskarżonego, których treść stanowią załączniku do aktu oskarżenia nr:2; 6; 8; 9; 10; 11; 12; 13; 14. Sąd pragnie tutaj zaznaczyć, że samo słowo, które zostało użyte przez oskarżonego mieści się w „słowniku” określeń wulgarnych, jednak należy zważyć na jego siłę demoralizacji. Dlatego Sąd stwierdza, że używanie tego słowa w kontekstach wskazanych w wyżej wymienionych materiałach dowodowych nie jest na tyle poważne aby uznać je za wysoce społecznie szkodliwe.

(5. C)
Ostatnią grupa materiału dowodowego stanowią załączniki nr 1 i 7. Sąd pragnie tutaj zaznaczyć, że w przeanalizowanej pełnej treści wypowiedzi znajduje się instytucja, która we wskazanym materiale jest
określona skrótem składającym się w wyraz wulgarny. Należy zważyć jednak na dwie kwestie; mianowicie próbę obejścia prawa oraz ocenę utworzonej instytucji. Jak podkreślał już Sąd Królestwa, każda próba
obejścia prawa zasługuje na karę. Sąd Prowincji stoi również na takim stanowisku, jednakże należy zwrócić też uwagę na fikcyjny urząd, który kryje się pod wulgarnym skrótem jego nazwy. W państwie prawa nie może
być mowy o nakazywaniu przez organy państwowe określonego nazewnictwa podmiotów, które nie są od niego zależne. Dreamlandzki Urząd Promocji Absurdu jako instytucja w pełnej nazwie nie zawiera treści, które można uznać za kwalifikujące się do moderacji, sam skrót tego nazewnictwa nie może stać się podstawą do zastosowania sankcji karnej o którą wnosi Prokurator Generalny Królestwa. Choć nie ma cienia
wątpliwości, że dana instytucja została stworzona do ominięcia prawa, nie można spekulować, że w przyszłości taka instytucja nie powstanie legalnie jako organ, który będzie mógł wskazywać absurdy zaistniałe w Królestwie. Dlatego też Sąd nie może karać za używanie takiego nazewnictwa.

(5. D)
Sąd Prowincji staje na stanowisku, że przeanalizowany materiał, który został rozłożony na poszczególne części nie może stanowić podstawy do skazania oskarżonego. Stałoby się pewnego rodzaju absurdem karanie z używanie słów, które jak już Sąd podkreślał, stanowią znikomą szkodliwość społeczną. Artykuł 41 Kodeksu Karnego pozostawia dla Sądu swobodę oceny czy słowo uznane za wulgarne jest na tyle silne, na
tyle szkodliwe, aby stało się podstawą orzeczenia, które doprowadza do ukarania grzywną. Można powtórzyć za C. Beccaria ” Każda kara, niewynikająca z bezwzględnej konieczności jest tyraństwem”.

(5. E)
Sąd postanowił o kosztach postępowania sądowego w I instancji oraz postępowania apelacyjnego z uwagi na przegranie sprawy przez Prokuraturę Generalną.

(5. F)
Mając powyższe na uwadze, stwierdzono jak w sentencji.

(-) Martin markiz van Buuren
Sędzia Pokoju

POUCZENIE
Na niniejsze orzeczenie jako wydane w I instancji stronie mającej interes prawny przysługuje apelacja, którą należy wnieść w ciągu 7 dni od urzędowego ogłoszenia.