W SK 2006/25/II [WOODY v. ROGACZ]

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 11 lutego 2007 roku

Sąd Królestwa w Wydziale II Cywilnym w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SK król senior Artur Piotr

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 27 listopada – 6 lutego
2006 roku
sprawy: SK 2006/25/II
z powództwa: Luke’a Woody’ego
przeciwko: Yelonkowi Rogaczowi
o: przeprosiny i zadośćuczynienie pieniężne

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Królestwa z dnia 26 listopada 2006 roku w sprawie SK 2006/25/I

orzeka, co następuje:

I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok i stwierdza jego prawomocność.
II. Stwierdza prawomocność niniejszego wyroku z chwilą jego urzędowego ogłoszenia.
III. Kosztami postępowania apelacyjnego obciąża Skarb
Królestwa.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu przewodu sądowego w II instancji dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala Rozpraw III (http://www.dreamland.l.pl/sk/sk/forum.php?page=&cmd=show&id=571&category=13)

(2)
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 listopada 2006 roku Sąd Królestwa oddalił w całości na koszt Skarbu Królestwa powództwo Luke’a Woody’ego przeciwko Yelonkowi Rogaczowi o przeprosiny we wskazanej formie oraz o zapłatę 1.000.000 D z tytułu naruszenia dóbr osobistych (BPSK Nr 713).

(3)
Apelację od powyższego orzeczenia złożył powód. W ocenie powoda doszło, wbrew ustaleniom Sądu I instancji, do naruszenia jego dóbr osobistych. Skarżący zarzucił stronniczość rozstrzygnięcia i kierowanie się względami pozaprawnymi. Zdaniem apelującego świadczy o tym brak spójności w przyjęciu z jednej strony, że jest tą samą osobą co Eryk, były Namiestnik Koronny Furlandii, a jednocześnie przyjęcie iż określenie go mianem zdrajcy nie naruszyło jego dóbr osobistych. Tymczasem Eryk nie został oskarżony ani tym bardziej skazany za zdradę, w związku z czym nie jest zdrajcą, Kto twierdzi inaczej, narusza dobra osobiste obu postaci.

(4)
W trakcie przewodu apelacyjnego żadna ze stron nie złożyła oświadczenia.

(5)
Mając na uwadze zgromadzony w toku całego przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo zważono, co następuje:

(5.A)
Rozpoznanie przedmiotowej apelacji wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, w jaki sposób powód ukształtował swoje roszczenie procesowe w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Zakres tego roszczenia wyznacza granice rozpoznania tak w I jak i w II instancji. O ile zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa powód nie jest obowiązany do wskazywania podstaw prawnych swojego roszczenia, to jest obowiązany wskazać jego podstawy faktyczne. Właśnie wszak ustaleniu faktów, następnie ocenianych w świetle obowiązującego prawa, poświęcona jest zasadnicza część sądowego postępowania.

(5.B)
W pozwie z dnia 15 czerwca 2006 roku powód wskazał na publiczną wypowiedź pozwanego z tego samego dnia, uznając iż to w niej został uznany za zdrajcę. W oświadczeniu z dnia 8 lipca 2006 roku powód sprecyzował, że chodzi o zacytowaną wypowiedź, w jej fragmencie w którym pozwany stwierdza iż Eryk jest zdrajcą, wyraża natomiast pytanie czy Eryk jest powodem oraz formułuje implikację iż jeżeli Eryk jest powodem to powód jest zdrajcą. Istotne również jest twierdzenie iż powód czuje się odpowiedzialny wyłącznie za swoje obecne działania jako Luke Woody, tj. postać obecna w Królestwie od dnia 9 maja 2005 roku.

(5.C)
Gdyby Sąd I instancji ograniczył się jedynie do powyższych okoliczności, powództwo należałoby oddalić z tego względu, że w uznaniu samego powoda nie doszło do naruszenia jego dóbr osobistych. W przedmiotowej wypowiedzi pozwanego – w jej wskazanej przez powoda części – zawarta została jedynie implikacja, skądinąd logicznie poprawna. Domagając się ustalenia iż doszło do naruszenia jego własnych dóbr osobistych, powód musiałby wpierw oświadczyć, że warunek implikacji jest prawdziwy, a więc że jest w istocie Erykiem. W przeciwnym razie pozew podlegałby oddaleniu na tej podstawie, że nie doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda, nie jest zaś on uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia dóbr cudzych.

(5.D)
Sąd I instancji nie ograniczył się jednak do tego ustalenia. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, przyjęto iż Luke Woody jest osobą tożsamą z Erykiem. Nie kwestionując samej merytorycznej zasadności powyższego ustalenia stwierdzić jednak należy iż nie było ono konieczne dla rozstrzygnięcia zawisłej przez Sądem I instancji sprawy. Jak wyżej wskazano, Sąd I instancji mógł ograniczyć się do ustalenia iż zachodzi poważna sprzeczność między treścią pozwu a argumentacją przedstawianą przez powoda w trakcie przewodu sądowego i na tej podstawie pozew oddalić. Konieczne jest zatem zbadanie, czy wykroczenie poza tak zakreślone granice rozpoznania, skutkuje błędnością zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia. Już samo porównanie skutków rozważań wskazuje, że niezależnie od przyjętych granic rozpoznania, powództwo w obu wypadkach podlegałoby oddaleniu. Rozstrzygnięcie sprawy przez Sąd I instancji jest zatem prawidłowe. Należy również zwrócić uwagę na to, że orzeczenie Sądu I instancji wskazuje, iż zasadniczym powodem rozstrzygnięcia – mimo dokonanego ponad potrzebę ustalenia tożsamości powoda i Eryka – było rozumowanie zbieżne z przedstawionym wyżej a sprowadzające się do twierdzenia, że sam powód nie uznaje się za tożsamego z osobą, która potencjalnie mogłaby – nie przesądzając ewentualnego rozstrzygnięcia tej kwestii – podnosić naruszenie jej dóbr osobistych.

(6)
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Sądu Królestwa
(-) król senior Artur Piotr