Zbiór praw Królestwa Dreamlandu

W SK 2007/9/I [Prok. et al. v. KWK]

BPSK nr 633
LDKD #20195

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 15 kwietnia 2007 roku

Sąd Królestwa w Wydziale IV Administracyjnym;

w pełnym składzie:
Przewodniczący: Prezes SK dr jur. net. Edward arcyksiążę Krieg;
Członek: Sędzia SK prof. jur. net. król senior Artur Piotr;

po rozpoznaniu w dniach 30 marca – 11 kwietnia 2007 roku;
na rozprawie;

sprawy: SK 2007/9/I;

z połączonych do wspólnego rozpoznania skarg wyborczych: Prokuratora Generalnego Królestwa Dreamlandu Medgara hrabiego de Ramy i Paula barona von Panevnicka;

przeciwko: Komisji Wyborczej Królestwa;

o:
(1) uchylenie decyzji administracyjnej Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 27 marca 2007 r. Obwieszczenie Komisji Wyborczej Królestwa o wynikach wyborów uzupełniających do Izby Poselskiej Królestwa Dreamlandu przeprowadzonych w dniach 20 marca – 26 marca 2007 roku, w zakresie, w jakim uznaje się w niej za głosy oddane nieprawidłowo głosy oddane z tego samego adresu IP;
(2) unieważnienie wyborów;
(3) przywrócenie statusu obywatela na czas aktu glosowania w wyborach;
(4) uznanie głosów osób pozbawionych głosu;
(5) ponowne przeliczenie głosów;
(6) ukaranie finansowe członków Komisji Wyborczej Królestwa i odwołanie ich z funkcji;
(4) zadośćuczynienie finansowe w wysokości 1000 dreamów na rzecz skarżącego sir Paula von Panevnicka;
(5) unieważnienie Obwieszczenia Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 30 marca 2007 o wydaniu zaświadczenia dla posłów wybranych w wyborach uzupełniających do Izby Poselskiej;
(6) cofnięcie zaświadczenia dla wybranego posła;

orzeka, co następuje:

I. Unieważnia wybory uzupełniające do Izby Poselskiej przeprowadzone w dniach 20-26 marca 2007 roku i nakazuje ich powtórzenie.

II. Rozwiązuje Komisję Wyborczą Królestwa.

III. W pozostałym zakresie skargę oddala.

IV. Utajnia uzasadnienie wyroku w części, w jakim odnosi się ono do personaliów osób głosujących w wyborach.

V. Nakazuje Komisji Wyborczej Królestwa zwrócić skarżącym poniesione koszta sądowe, tj. całość poniesionych kosztów w wysokości 5 D Prokuraturze Generalnej Królestwa Dreamlandu i 5 D z poniesionych 10 D Paulowi baronowi von Panevnickowi w związku z oddaleniem części wniesionych skarg.

UZASADNIENIE

(1)
W związku z doniosłością sprawy, koniecznością szybkiego wydania orzeczenia i faktem, że przebieg rozprawy został utrwalony i wyłożony do wglądu publicznego w Sali VI Wydziału IV Administracyjnego, sąd nie będzie opisywał przebiegu postępowania i ograniczy się jedynie do rozważań na temat poprawności przeprowadzenia wyborów.

(2)
Mając na uwadze zgromadzony w toku przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo Sąd Królestwa zważył, co następuje:

(2.A)
W pierwszej kolejności sąd czuje się obowiązany rozważyć sprawę budzącą najwięcej wątpliwości, to jest sprawę obywatelstwa. Ustawa federalna z dn. 21 stycznia 2006 roku o zmianie ustawy federalnej o obywatelstwie i niektórych innych ustaw [j.t. z dn. 21 stycznia 2006 r.; BPSK Nr 570] (dalej: ustawa nowelizująca) wprowadziła szereg istotnych zmian. Przede wszystkim podzieliła dotychczasowo istniejący status obywatela na dwa różne statusy: obywatela i mieszkańca. Obywatelem w myśl ustawy nowelizującej może być od tego czasu tylko mieszkaniec, który zdał egzamin przeprowadzany według przepisów odrębnych (art. 1 ust. 1 ustawy nowelizującej), chyba że uzyskał obywatelstwo Królestwa przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. 1 marca 2006 roku (art. 7 ustawy nowelizującej). Utrzymanie statusu obywatela przez osoby, które otrzymały go przed 1 marca 2006 roku, wprost zapisany został także w art. 8 ust. 2 ustawy z dn. 21 stycznia 2006 roku o Szkole Głównej Królestwa [j.t. z 21 stycznia 2006 r.; BPSK Nr 568] (dalej: ustawa o Szkole). Kluczowe dla przedmiotowej sprawy różnice pomiędzy statusem obywatela a mieszkańca wynikają zaś z porównania art. 1 i art. 1.1 zmienionej ustawą nowelizującą ustawy z dn. 6 listopada 2004 roku o obywatelstwie [j.t. z dn. 21 stycznia 2006 r.; BPSK Nr 560] (dalej: ufb). Z analizy porównawczej tych dwóch przepisów wynika, że w przeciwieństwie do obywatela mieszkaniec nie posiada między innymi praw wyborczych – przez co należy rozumieć zarówno prawo czynne, jak i bierne. Sąd przystąpi do rozważenia czy na podstawie powyżej powołanych przepisów unieważnienie głosów oddanych przez osoby, które przystąpiły do Dreamlandu po 1 marca 2006 roku, ale nie zdały egzaminu określonego w art. 1 ust. 3 ufb jest zgodne z obowiązującym prawem czy też nie.

(2.B)
Wydaje się, że sytuacja prawna osób oddających głos w wyborach, których przeprowadzenie zaskarżono, powinna być jasna. Uznane za ważne winny być z tego punktu widzenia tylko głosy tych osób, które nabyły obywatelstwo w jeden z dwu sposobów: albo swoje obywatelstwo wywodzą sprzed wejścia w życie ustawy nowelizującej (czyli sprzed 1 marca 2006 roku) albo zdali egzamin określony art. 1 ust. 3 ufb. Sąd nie podziela twierdzeń skarżącego Paula barona von Panevnicka (dalej: skarżącego prywatnego), jakoby nieujawnianie przez Centralny Rejestr Mieszkańców (dalej: CRM) informacji o tym czy dana osoba jest obywatelem czy mieszkańcem w jakikolwiek sposób wpływało na faktyczny status tych osób. Wprawdzie art. 6 ustawy nowelizującej zobowiązał Królewskie Służby Informatyczne do wprowadzenia niezbędnych zmian z dniem wejścia w życie tej ustawy, ale nieujawnianie przez CRM informacji o statusie osoby nie może być w żadnym razie powodem do kwestionowania ich statusu. Jak wspomniano wyżej, unormowania dotyczące uzyskiwania statusu obywatela po 1 marca 2006 roku są zdaniem sądu określenie dostatecznie precyzyjnie. Jednocześnie na Królewskie Służby Informatyczne nie został wprost nałożony obowiązek takiego skonfigurowania CRM, by ten wyświetlał informację o statusie osoby. Co więcej, art. 9 ust. 2 ustawy z dn. 6 listopada 2004 roku o Centralnym Rejestrze Mieszkańców [t.j. z dn. 21 stycznia 2006 r.; BPSK Nr 562] (dalej: ufcrm) w sposób wyczerpujący określa listę danych, które ujawnia się dla pozycji w CRM. Nie ma wśród tych danych statusu obywatela lub mieszkańca.

(2.C)
Sąd podziela jednak częściowo stanowisko skarżącego prywatnego, że dla pełnego rozważenia problemu konieczne jest odniesienie się także do egzaminów określonych w kilkukrotnie już powoływanym art. 1 ust. 3 ufb. Przepis ten, w istocie dość lakoniczny, warunkuje jedynie otrzymanie obywatelstwa od zdania egzaminu, którego tryb i sposób przeprowadzenia miały określić przepisy odrębne. Przepisy te zostały zgromadzone w ustawie o Szkole, która na mocy art. 8 ust. 1 tej ustawy weszła w życie z tym samym dniem co ufb, tj. 1 marca 2006 roku. Nie jest jednak ani dla sądu, ani dla nikogo innego tajemnicą, że powoływana tą ustawą Szkoła Główna Królestwa została oficjalnie otwarta dopiero w grudniu 2006 roku, tak więc do tego czasu nie było realnej możliwości zdania egzaminów warunkujących posiadanie obywatelstwa dla osób zapisanych w rejestrach informatycznych Królestwa po dniu 1 marca 2006 roku. Sąd, jak wspomniano, podziela zdanie skarżącego prywatnego, że ta okoliczność w zasadniczy sposób wpływa na sytuację tych osób. Należy bowiem stwierdzić, że w obliczu braku jakiegokolwiek organu uprawnionego do realizacji art. 1 ust. 3 ufb (tj. przeprowadzania egzaminów warunkujących uzyskanie statusu obywatela) uniemożliwiono części osób zdobycie statusu obywatela. W tej sytuacji sąd uznaje, że skoro przepisy odnoszące się do trybu otrzymania obywatelstwa były w tym czasie niestosowalne, za niestosowalne można uznać także wszelkie normy wprowadzające dwoistość statusów obywatela i mieszkańca. Skarżący prywatny wywodzi stąd, że skoro od dnia 1 marca 2006 roku (wejście w życie ustawy nowelizującej i ustawy o Szkole) do dnia otwarcia Szkoły Głównej Królestwa nie było możliwości zdania egzaminów warunkujących zdobycie obywatelstwa, osoby zarejestrowane w systemach informatycznych Królestwa pomiędzy tymi dwoma datami powinny dostać obywatelstwo bez konieczności zdawania tychże egzaminów. Sąd tego przekonania nie podziela. Wprawdzie należy uznać, że normy odnoszące się do egzaminów były w tym okresie niestosowalne – i stąd dla ochrony porządku prawnego zrozumiałe jest wyłączenie ich stosowania wraz z normami wprowadzającymi dwoistość statusów obywatela i mieszkańca – ale nie można nie wziąć pod uwagę, że od czasu otwarcia Szkoły Głównej Królestwa do czasu przeprowadzenia wyborów uzupełniających, których przeprowadzenie zaskarżono, minęło już kilka miesięcy. Osoby zarejestrowane w systemach informatycznych Królestwa pomiędzy datami wejścia w życie ustaw nowelizującej i o Szkole miały zatem szansę zdać stosowne egzaminy, jeśli ich wolą było otrzymanie obywatelstwa – a co za tym idzie, także wszelkich praw z tym obywatelstwem związanych.

(2.D)
Reasumując: sąd w obecnym składzie stwierdza, że skarżona Komisja Wyborcza Królestwa nie naruszyła prawa uznając za nieważne głosy oddane przez osoby zarejestrowane po dniu 1 marca 2006 roku, które do dnia przeprowadzenia zaskarżonych wyborów uzupełniających nie zdały egzaminu warunkującego obywatelstwo. Dzieje się tak nawet mimo podzielenia przez sąd argumentacji skarżącego prywatnego, że w czasie pomiędzy dniem 1 marca 2006 roku a dniem otwarcia Szkoły Głównej Królestwa należy stwierdzić faktyczną niemożność zdobycia statusu obywatelskiego przez osoby zarejestrowane po dniu wejścia w życie ustaw nowelizującej i o Szkole, skoro od czasu otwarcia Szkoły Głównej Królestwa do dnia przeprowadzenia zaskarżonych wyborów uzupełniających minęło kilka miesięcy, które osoby te mogły wykorzystać na zdanie stosownych egzaminów.

(2.E)
W ramach postępowania sądowego w przedmiotowej sprawie sąd zmuszony jest dokonać także czynności zmierzających do kontroli poprawności przeprowadzonych wyborów w pełnym zakresie, odnosząc się do całego postępowania wyborczego niezależnie od przedmiotu skargi. W przedmiotowej sprawie sąd zbadał zatem po pierwsze okoliczność polegającą na posiadaniu obywatelstwa przez kandydatów na posłów startujących w zaskarżonych wyborach uzupełniających. Jak wspomniano wyżej, ustawa nowelizująca zapisała wprost, że od dnia 1 marca 2006 roku osoby nieposiadające statusu obywatelskiego nie mają praw wyborczych – przez co należy rozumieć zarówno prawo wyborcze czynne, jak i bierne. Pozostaje niewątpliwym, że do kandydatów w wyborach do Izby Poselskiej odnoszą się te same przepisy, co do wszystkich innych obywateli i mieszkańców Królestwa Dreamlandu. Na podstawie dowodów przedstawionych przez świadków należy stwierdzić, że żaden z kandydatów startujących w zaskarżonych wyborach uzupełniających nie posiadał w tym czasie statusu obywatela, a więc nie posiadał także biernego prawa wyborczego. Sąd zauważa ze zdziwieniem, że skarżona Komisja Wyborcza Królestwa zastosowała normy wprowadzone przez ustawę nowelizującą tylko do osób głosujących, nie poddając jednocześnie tej kontroli osób, które zostały zgłoszone jako kandydaci. Żaden ze zgłoszonych kandydatów nie posiadał obywatelstwa, jako że zgodnie z dowodami przeprowadzonymi z zeznań świadka Kazia diuka Wichury wszyscy zostali zarejestrowani w systemach informatycznych po dniu 1 marca 2006 roku (Robert van Buuren – 26 czerwca 2006 roku, Christo dei Christos – 7 lutego 2007 roku, zaś Gabriel Grandin – 8 sierpnia 2006 roku), a zgodnie z dowodami z zeznań świadka dyrektora Szkoły Głównej Królestwa Pawła barona von Kopp-Ostrowskiego żaden z nich nie zdał egzaminu warunkującego obywatelstwo. Biorąc to pod uwagę, wybory nie mogą zostać uznane za ważne, skoro żaden z kandydatów nie miał praw wystarczających, by w nich startować i ubiegać się o mandat poselski. Sąd wyraża zdziwienie, że żaden ze skarżących nie zwrócił uwagi na tą fundamentalną dla ważności wyborów okoliczność.

(2.F)
Sąd zwraca uwagę na inne jeszcze uchybienie w działalności skarżonej Komisji Wyborczej Królestwa. Komisja Wyborcza Królestwa przyjęła bowiem głos w wyborach oddany przez jednego z kandydatów, a odrzuciła głosy oddane przez dwóch pozostałych, mimo że, jak wspomniano, wszyscy oni posiadali ten sam status: to jest status mieszkańca. Rozróżnienie takie jest zupełnie nieuprawnione i niezrozumiałe. Podobnie postąpiono z dwoma mieszkańcami, których głosy dopuszczono, mimo że głosy innych mieszkańców odrzucono.

(2.G)
Skarżący Prokurator Generalny Królestwa Dreamlandu Medgar hrabia de Rama (dalej: skarżący prokurator) zaskarżył decyzję administracyjną Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 27 marca 2007 r. Obwieszczenie Komisji Wyborczej Królestwa o wynikach wyborów uzupełniających do Izby Poselskiej Królestwa Dreamlandu przeprowadzonych w dniach 20 marca – 26 marca 2007 roku, w zakresie, w jakim uznaje się w niej za głosy oddane nieprawidłowo głosy oddane z tego samego adresu IP i zażądał jej uchylenia. Należy podzielić zdanie skarżącego prokuratora, że nie istnieje w dreamlandzkim porządku prawnym norma zezwalająca Komisji Wyborczej Królestwa na unieważnienie głosów oddanych z tego samego numeru IP. W dniu 11 kwietnia 2007 roku przedstawiciel skarżonej Komisji Wyborczej Królestwa w oświadczeniu końcowym podniósł, że głosy unieważnione w związku z oddaniem ich z tego samego numeru IP zostały jedynie wyodrębnione z listy głosów odrzuconych – tj. tych, które zostały oddane przez osoby i tak nie posiadających czynnych praw wyborczych. Oświadczenie to mija się z prawdą. Dwa z czternastu głosów umieszczonych w wykazie głosów oddanych z tego samego numeru IP zostały oddane przez osoby posiadające obywatelstwo Królestwa i pełnię praw wyborczych w związku z tym, że w systemach informatycznych Królestwa zostali zarejestrowani przed dniem 1 marca 2006 roku. Komisja Wyborcza Królestwa bezprawnie pozbawiła zatem te osoby prawa głosu.

(2.H)
Sąd czuje się w obowiązku ustalić czy stwierdzone uchybienia w przeprowadzaniu wyborów miały bezpośredni wpływ na ich wynik. Należy zatem stwierdzić, że bezsprzecznie bezpośrednio zmieniło wynik wyborów dopuszczenie do kandydowania osób nie posiadających biernego prawa wyborczego. Nawet gdyby tylko jeden z kandydatów takich praw nie posiadał, sąd obowiązany byłby unieważnić wybory. W przedmiotowym wypadku takich praw nie posiadał ani jeden z trzech kandydatów. Dalsze uchybienia nie miały jednak bezpośredniego wpływu na wynik wyborów. Ani uznanie za ważne głosów trzech osób nie posiadających praw wyborczych, ani odrzucenie dwóch głosów osób posiadających takie prawa nie zmieniłoby wyników, jako że różnica głosów pomiędzy głosami, jakie otrzymali poszczególni kandydaci była zbyt duża, by mogło to zmienić wyniki wyborów.

(2.I)
Uchybienia w przeprowadzaniu zaskarżonych wyborów uzupełniających są tego rodzaju, że sąd stwierdza, że Komisja Wyborcza Królestwa nie dochowała należytej staranności w zakresie swoich czynności służbowych. Uchybienia te nie polegają bowiem tylko na nieprawidłowej interpretacji obowiązującego prawa, ale i błędnych decyzjach powodujących dopuszczenie do kandydowania osób nie posiadających biernego prawa wyborczego, unieważnienie głosów osób posiadających czynne prawo wyborcze i uznanie za ważne głosów osób nie posiadających czynnego prawa wyborczego. W tej sytuacji sąd orzekł o rozwiązaniu Komisji Wyborczej Królestwa. Sąd nie przesądza jednak jednocześnie o złej wierze jej członków.

(2.J)
Sąd nie uznał za uchybienie wydanie zaświadczeń wybranemu posłowi przed ogłoszeniem przez Prezesa Sądu Królestwa o wpłynięciu skarg, jako że ogłoszenie to zostało dokonane dopiero w dniu następującym po dniu przewidzianym jako ostatni dla wpłynięcia skarg, a Komisja Wyborcza Królestwa bezzwłocznie swoje obwieszczenie w przedmiocie wydania zaświadczeń uchyliła (Obwieszczenie Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 30 marca 2007 roku o cofnięciu decyzji ws. wydania zaświadczeń; BPSK Nr 801).

(2.K)
Sąd uznaje, że żądania skarżącego prokuratora, tj. uchylenie decyzji administracyjnej Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 27 marca 2007 r. Obwieszczenie Komisji Wyborczej Królestwa o wynikach wyborów uzupełniających do Izby Poselskiej Królestwa Dreamlandu przeprowadzonych w dniach 20 marca – 26 marca 2007 roku, w zakresie, w jakim uznaje się w niej za głosy oddane nieprawidłowo głosy oddane z tego samego adresu IP, konsumowane jest poprzez unieważnienie wyborów w ogólności. Żądanie skarżącego prywatnego w zakresie unieważnienia Obwieszczenia Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 30 marca 2007 o wydaniu zaświadczenia dla posłów wybranych w wyborach uzupełniających do Izby Poselskiej i zaświadczenia wydanego posłowi zostało uznane za bezprzedmiotowe w związku z uchyleniem tych aktów prawnych przez samą Komisję Wyborczą Królestwa (Obwieszczenie Komisji Wyborczej Królestwa z dnia 30 marca 2007 roku o cofnięciu decyzji ws. wydania zaświadczeń; BPSK Nr 801).

(2.L)
Sąd nie orzekł przywrócenia praw wyborczych skarżącego prywatnego na czas trwania wyborów, jako że zgodnie z powyższą argumentacją sądu drogą do otrzymania statusu obywatela i idących za nim praw wyborczych może być jedynie egzamin przeprowadzony zgodnie z obowiązującymi przepisami i brak podstaw, by sąd zastępował w tym wypadku właściwych egzaminatorów. Sąd odrzucił także żądanie skargi skarżącego prywatnego polegające na żądaniu zadośćuczynienia finansowego w wysokości 1000 D. Zdaniem sądu zasadniczo nie ma miejsca na żądanie zadośćuczynienia w sprawie administracyjnej. Uznanie tego żądania skarżącego prywatnego oznaczałoby przede wszystkim, że byłby on postawiony w zupełnie innej sytuacji niż inni ewentualnie poszkodowani, którzy mogliby się z tych samych przyczyn domagać zadośćuczynienia, zaś to naruszyłoby konstytucyjną zasadę równości wobec prawa. Z tych przyczyn sąd żądanie oddala, nie przesądzając jednak słuszności roszczeń i ewentualnego orzeczenia w sprawie z powództwa cywilnego. Sąd nie widzi także podstaw do orzeczenia kary finansowej wobec członków Komisji Wyborczej Królestwa, jako że art. 14 ustawy federalnej z dn. 14 września 2002 roku o Izbie Poselskiej [j.t. z dn. 3 lipca 2006 r.; BPSK Nr 672] jasno określa zakres, w jakim może orzec sąd, jeśli chodzi o rozstrzygnięcie w sprawie ze skargi wyborczej i nie przewiduje kar finansowych dla członków Komisji Wyborczej Królestwa. W tych powodów żądanie skargi zostało uznane za nieuzasadnione. Sąd jednocześnie nie odnosi się w żaden sposób do oświadczeń skarżącego prywatnego w przedmiocie wcześniejszego uznawania jego praw obywatelskich, jako że nie ma to żadnego związku z zakresem skargi wyborczej.

(2.M)
Sąd pragnie zwrócić uwagę na brak konsekwencji w żądaniach skarżącego prywatnego, który jednocześnie domaga się unieważnienia wyborów, ponownego przeliczenia głosów i uznania unieważnionych głosów. Unieważnienie głosów oznacza bowiem konieczność ponownego ich przeprowadzenia, więc trudno wówczas domagać się, by ponownie liczyć głosy i uznawać unieważnione.

(2.N)
(utajnione)

(3)
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.

Prezes Sądu Królestwa
(-) dr jur. net. Edward arcyksiążę Krieg

Sędzia Sądu Królestwa
(-) prof. jur. net. król senior Artur Piotr

POUCZENIE
Od niniejszego wyroku przysługuje stronom apelacja w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia, którą należy złożyć za pośrednictwem urzędowego formularza, dostępnego w Pałacu Sprawiedliwości.