W SK 2008/17/Kr [Karna przeciwko P.E. de Archien-Liberi]

BPSK Nr 729
LDKD #29585

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 4 stycznia 2009 roku

Sąd Królestwa w Wydziale III Karnym w składzie:
Przewodniczący: Prezes SK król senior Artur Piotr

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 2 listopada – 26 grudnia 2008 roku
sprawy SK 2008/17/Kr
z oskarżenia: Prokuratora Generalnego Królestwa
przeciwko: Pawłowi Erwinowi markizowi de Archien-Liberi
oskarżonemu o to, że:
(1) w dniu 6 lipca 2007 roku o godzinie 15:45 na forum Izby Poselskiej działając umyślnie dokonał usunięcia, jak również zablokowania możliwości ponownej rejestracji (od 6 lipca 2007 roku godz. 15:45 do 13 lipca 2007 godz. 00:34), z Listy Dyskusyjnej Izby Poselskiej Senatorów: Józefa markiza Kalickiego, Pabla hrabiego von Neumanna, Pawła hrabiego von Gratza co stanowi realizację czynu zabronionego przez artykuł 35, ustęp 3 Konstytucji Królestwa Dreamlandu [ogłoszono 1 lipca 2002 r.; poprawki z dniem: 1 lipca
2004 r., 21 czerwca 2005 r.] (2) w dniu 5 lipca 2007 roku o godzinie 19:33 działając umyślnie zagroził bezprawnie moderacją osobom mającym czynny dostęp do listy Izby Poselskiej, w tym Senatorom, co powtórzył 6 lipca o godz. 13:46, tj. o czyn z art. 30 k. k.

na skutek apelacji obrońcy oskarżonego oraz oskarżyciela od wyroku Sądu Krajowego Księstwa Luindoru z dnia 9 października 2008 roku w sprawie SKKL 2008/1

orzeka, co następuje:

I. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że
(1) skraca do 5 (pięciu) miesięcy okres zakazu zajmowania stanowisk wymienionych w punkcie II sentencji;
(2) w punkcie III sentencji w miejsce słów „Skarbu Królestwa” wpisuje „Skarbu Królestwa – Prokuratury Generalnej Królestwa”.
II. Ogłasza ponownie zaskarżony wyrok z uwzględnieniem zmian.
III. Ustala iż każda ze stron ponosi własne koszty postępowania apelacyjnego.
IV. Stwierdza prawomocność zaskarżanego wyroku z uwzględnieniem zmian w wersji ponownie ogłoszonej oraz niniejszego wyroku z chwilą urzędowego ogłoszenia niniejszego wyroku.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości – Sala Rozpraw Wydziału III Karnego.

(2)
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 października 2008 roku uznano oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów przy czym uznano go za winnego przestępstwa z art. 42 ust. 2 k.k. i wymierzono mu karę 75 stawek dziennych grzywny po 1.000 D stawka, płatnych na rzecz Skarbu Królestwa, orzeczono zakaz zajmowania stanowiska Marszałka, Wicemarszałka i pełnienia obowiązków Marszałka Izby Poselskiej na okres jednego roku, zasądzając od oskarżonego również koszty procesu w kwocie 3.000 D (LDKD #28507). Wyrok ten został wydany wskutek ponownego rozpoznania sprawy, po uchyleniu poprzedniego pierwszoinstancyjnego wyroku przez Sąd Królestwa w sprawie SK 2008/10/II.

(3)
W swojej apelacji, obrońca oskarżonego zarzucił wyrokowi, że w sposób niedopuszczalny zmieniona została podstawa prawna orzeczenia o winie. Obrońca wskazał, że Sąd I instancji winien rozpoznać sprawę li tylko w granicach artykułu, w ramach którego nastąpiło oskarżenie. Tymczasem Sąd I instancji zmienił kwalifikację prawną czynu, ograniczając w ten sposób prawo do obrony.

(4)
Oskarżyciel we własnej apelacji podniósł zarzut nieobiektywnego składu, rażąco łagodnej kary, a nadto błędnego rozstrzygnięcia o kosztach przez niewskazanie podmiotu działającego jako wierzyciel z ramienia Skarbu Królestwa, a w efekcie pozbawienie Prokuratury Generalnej Królestwa zasądzonej sumy.

(5)
Mając na uwadze zgromadzony w toku całego przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo zważono, co następuje:

(5.A)
Apelacja obrońcy nie jest zasadna. Sąd Królestwa w sprawie SK 2008/10/II wskazał, że ocenę zarzucanego w akcie oskarżenia zachowania należy przeprowadzić przez pryzmat art. 42 ust. 2 k.k (uzas. pkt 5.F). Sąd I instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, był tym stanowiskiem Sądu
Królestwa związany. Obrona nie może podnosić w tej sytuacji, iż nie wiedziała o możliwej zmianie kwalifikacji prawnej czynu.

(5.B)
Apelacja oskarżyciela jest zasadna li tylko w części dotyczącej zasądzenia kosztów procesu. Sąd Królestwa nie dopatrzył się w postępowaniu przed Sądem Krajowym Księstwa Luindoru żadnej okoliczności wskazującej na ewentualny brak obiektywizmu. Jest prawem oskarżenia uznawanie iż kara orzeczona jest zbyt łagodna, jednakże to rozstrzygnięcie Sądu I instancji jest w tej mierze
wiążące, gdyż sędzia wymierza karę w granicach określonych prawem wedle swego uznania, ukształtowanego w wyniku wszechstronnej analizy istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności. Tak długo, jak długo ocena ta nie jest oczywiście dowolna, tak dalece pozostaje ona pod ochroną. W okolicznościach niniejszej sprawy nie można wszak nie dostrzegać, że zachowanie senatorów
nie było właściwe i nie podporządkowali się oni decyzjom Marszałka Izby Poselskiej w zakresie kierowania przezeń korzystaniem z zasobów Izby Poselskiej. Prawo senatorów do uczestniczenia w liście Izby Poselskiej nie ma służyć burzeniu porządku prac Izby, lecz sprzyjać współpracy; tej
ostatniej zabrakło. Oczywiście nie uzasadnia to pozbawienia dostępu do listy Izby Poselskiej, gdyż samo to stanowi – co trafnie podnosiło oskarżenie – naruszenie wprost wyrażonej zasady konstytucyjnej, jednakże musi wpłynąć łagodząco na wymiar kary. Niezrozumiałe jest twierdzenie o karze rażąco łagodnej w sytuacji, gdy Sąd I instancji wymierzył karę grzywny w jej
górnych granicach – 75 stawek dziennych na 100 możliwych – i dodatkowym wymierzeniu środka karnego w postaci rocznego zakazu zajmowania wskazanych w wyroku stanowisk. Niewskazanie podmiotu uprawnionego w ramach Skarbu Królestwa nie jest błędem istotnym, nie mniej wymagającym poprawienia, co też Sąd Królestwa uczynił.

(5.C)
Żadna ze stron nie podniosła natomiast, że Sąd I instancji nie zastosował się do wytycznych Sądu Królestwa co do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego. Zważywszy, że zwrot sprawy do ponownego rozpoznania, co stanowiłoby normalne postępowanie w tym zakresie, naruszyć mogłoby prawo oskarżonego do rozpoznania jego sprawy karnej bez nieuzasadnionej zwłoki, Sąd Królestwa przeprowadził w tym zakresie postępowanie dowodowe. Potwierdziło ono trafność zarzutu. Oskarżony pozbawił senatorów dostępu do listy dyskusyjnej Izby Poselskiej, a nie tylko pozbawił ich czynnego prawa uczestniczenia w niej. W ten sposób działaniem swoim przekroczył granice niezbędności, co mogłoby prowadzić do oceny zachowania oskarżonego w świetle szczególnego rodzaju obrony koniecznej, względnie stanu wyższej konieczności.

(5.D)
Sąd Królestwa – uznając zasadność rozstrzygnięcia o karze w świetle zarzutu rażącej łagodności – wobec stanowiska obrony co do zaskarżenia samego faktu skazania, obowiązany był również ocenić rozstrzygnięcie o karze przez pryzmat zarzutu kary zbyt surowej. W ocenie Sądu orzeczenie kary 75 stawek dziennych grzywny nie jawi się jako rażąco surowe, wszak oskarżony naruszył konstytucyjne uprawnienie senatorów. Jednakże zdaniem Sądu Królestwa orzeczenie rocznego zakazu zajmowania stanowisk związanych z kierowaniem pracami Izby Poselskiej jest zbędne w zakresie przekraczającym okres pięciomiesięczny, a więc okres jednej kadencji Izby Poselskiej. W pełni zasadne jest natomiast samo orzeczenie takiego zakazu, skoro to właśnie pełnienie tej funkcji doprowadziło do naruszenia prawa. Z tych względów Sąd Królestwa skrócił okres zakazu do pięciu miesięcy.

(5.E)
O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono uznając iż żadna ze stron nie wygrała procesu drugoinstancyjnego, każda zaś uiściła opłatę od wnoszonej przez siebie apelacji.

Prezes Sądu Królestwa
(-) Artur Piotr, RS.

—Wyrok I instancji z uwzględnieniem zmian—

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 9 października 2008 roku

Sąd Krajowy Księstwa Luindoru w składzie:
przewodniczący: sędzia pokoju dr Krzysztof wicehrabia Jazłowiecki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12 września – 7 października 2008 roku
sprawy: SKKL 2008/1

z oskarżenia: Prokuratora Generalnego Paula hrabiego von Panevnicka

przeciwko: Pawłowi Erwinowi markizowi de Archien-Liberi

oskarżonemu o to, że: w dniu 6 lipca 2007 roku o godzinie 15:45 na forum Izby Poselskiej działając umyślnie dokonał usunięcia, jak również zablokowania możliwości ponownej rejestracji (od 6 lipca 2007 roku godz. 15:45 do 13 lipca 2007 godz. 00:34), z Listy Dyskusyjnej Izby Poselskiej Senatorów: Józefa markiza Kalickiego, Pabla hrabiego von Neumanna, Pawła hrabiego von Gratza co stanowi realizację czynu zabronionego przez artykuł 35, ustęp 3 Konstytucji Królestwa Dreamlandu [ogłoszono 1 lipca 2002 r.;
poprawki z dniem: 1 lipca 2004 r., 21 czerwca 2005 r.] oraz o to, że w dniu 5 lipca 2007 roku o godzinie 19:33 działając umyślnie zagroził bezprawnie moderacją osobom mającym czynny dostęp do listy Izby Poselskiej, w tym Senatorom, co powtórzył 6 lipca o godz. 13:46, tj. o czyn z art. 30 k. k.

orzeka, co następuje:

I. Oskarżonego Pawła Erwina markiza de Archien-Liberi uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tą zmianą, że zastosował przemoc i groźby wobec funkcjonariuszy publicznych w celu zaniechania czynności publicznej, czym wyczerpał znamiona art. 42 ust. 2 k. k., i za to na tej podstawie wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 75 stawek dziennych w wysokości 1000 D na rzecz Skarbu Królestwa.

II. Na podstawie art. 20 k.k. Sąd orzeka zakaz zajmowania stanowiska Marszałka, Wicemarszałka lub p.o. Marszałka Izby Poselskiej przez okres 5 (pięciu) miesięcy.

III. Zasądza od oskarżonego Pawła Erwina markiza de Archien-Liberi na rzecz Skarbu Królestwa – Prokuratury Generalnej Królestwa kwotę 3.000 D tytułem zwrotu kosztów procesu.

(-) dr Krzysztof wicehrabia Jazłowiecki
sędzia pokoju