Zbiór praw Królestwa Dreamlandu

O NSK ws. podmiotowości Królestwa

BPSK Nr 356
UWAGA! Data ogłoszenia to data wprowadzenia do starej BPSK.
Odpowiedź Sądu
w sprawie zapytania senatorskiego z dnia 3 sierpnia 2002 roku o interpretację Konstytucji w kwestii podmiotowości prawnej Królestwa Dreamlandu i wyłącznego podlegania niektórych podmiotów prawu federalnemu.

Treść zapytania senatorskiego:
„Czy wedle Konstytucji Królestwa Dreamland dopuszczalne jest interpretowanie Królestwa Dreamlandu jako osobnego podmiotu federacji pozwalając na traktowanie instytucji, firm i organizacji jako podlegających jedynie pod prawo federalne, a co za tym idzie zwolnić od przepisów konstytucyjnych podmiotów Królestwa Dreamland?”

Sąd w imieniu Jego Królewskiej Mości obradując w pełnym składzie orzeka co następuje:

W świetle zarówno art. 7 i 8 Konstytucji Królestwa Dreamlandu, jak i w ogólnym duchu Konstytucji nie można uznać Królestwa Dreamlandu jako podmiotu Federacji. Sama językowo-logiczna wykładnia art. 8. pkt. 1. w połączeniu z art. 1. pkt. 1. jasno daje do zrozumienia, że Królestwo Dreamland, jako państwo federalne, nie może stanowić osobnego podmiotu tejże federacji na równi z Prowincjami, które wchodzą w jego skład. Królestwo Dreamland jako państwo federalne oraz organy jego administracji są jednak podmiotami prawa federalnego w sensie podlegania prawu federalnemu. Konstytucja milczy natomiast na temat statutu majątku i jednostek budżetowych skarbu federalnego oraz innych fizyczno-prawnych atrybutów związanych z funkcjonowaniem administracji federalnej względem prawa krajowego. Jedynie artykuł 9 wskazuje na wole ustawodawcy w kierunku szczególnego traktowania stolicy oraz związanych z nią instytucji federalnych poprzez nadanie osobnego statusu. W połączeniu z zasadami dotychczas utrwalonych zwyczajów i funkcjonalnej wykładni przepisów dotyczących działania organów federalnych, należy domniemać że jest dopuszczalne, a wręcz nakazane fizyczne funkcjonowanie instytucji federalnych w specjalnie do tego przygotowanym terytorium federalnym, niezależnie od prawa krajowego którejkolwiek Prowincji, gdyż z punktu widzenia Konstytucji, a contrario niedopuszczalne jest, aby jakikolwiek aspekt funkcjonowania instytucji federalnych był ograniczany czy określany przez prawo krajowe. Dotyczy to także wszelkich oficjalnych zagranicznych przedstawicielstw dyplomatyczno-konsularnych na terenie całego Królestwa.

Per analogiam dopuszczalne jest wyłączenie spod prawa krajowego innych instytucji i organizacji o zasięgu federalnym czy tez specjalnych jednostek budżetowych skarbu federalnego, dla których prawidłowej działalności konieczne są specjalne warunki prawne i szczególna opieka bezpośrednio władz federalnych, jakie może zapewnić podleganie jedynie prawu federalnemu, nawet jeśli fizycznie nie znajdują się one na terytorium federalnym (np. instytucje kulturowe, naukowe, zabytki jako część ogólnodreamlandzkiego dziedzictwa narodowego).

W przypadku firm i instytucji o charakterze komercyjnym, Konstytucja nie daje wystarczających podstaw do stosowania wobec nich praktyki wyjęcia spod prawa krajowego na rzecz podlegania jedynie prawu federalnemu.

Podleganie jedynie prawu federalnemu mogłoby zdjąć z danego podmiotu szereg ograniczeń i obowiązków prawnych, co mogłoby być sprzeczne z zasadą wolności gospodarczej i równości wobec prawa, a zwłaszcza w konsekwencji mogłoby naruszać słuszne interesy konsumentów, pracowników i pracodawców (art. 22 pkt. 2). W myśl zasady nadrzędności prawa federalnego, w przypadku firm i instytucji komercyjnych funkcjonujących w obszarze wyłącznego obowiązywania prawa federalnego, podlegają one bezpośrednio prawu Prowincji, w której zostały zarejestrowane, lecz jedynie w zakresie w którym nie pokrywa się ono z wewnętrznymi przepisami porządkowymi i statutem regulującym zasady funkcjonowania tych podmiotów na terytorium federalnym.

W przypadku wszystkich instytucji władzy federalnej, zagranicznych przedstawicielstw dyplomatyczno-konsularnych oraz jednostek budżetowych skarbu federalnego, wyjęcie spod działania prawa krajowego powinno być zasadą, natomiast w przypadku innych instytucji i organizacji niekomercyjnych powinno być stosowane jako przypadek szczególny i zawsze traktowane indywidualnie. Sąd rekomenduje, aby każdy taki przypadek i wniosek był zgłaszany do organu wymiaru sprawiedliwości właściwego dla obszaru prawa federalnego i rozpatrywany indywidualnie. Pozarządowe instytucje i organizacje wyjęte spod prawa krajowego, a działające na terytorium danego kraju członkowskiego federacji powinny działać na jasno określonych prawem federalnym podstawach prawnych, określających ich status względem przepisów porządkowych obowiązujących w danej Prowincji.