W SK 2017/K [Asketil vs. Witt] (II instancja)

BPSK nr 6472

Wyrok
w imieniu Królestwa Dreamlandu

Sąd Królestwa w składzie:
Przewodniczący: SP Aluś de la Ciprofloksja

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawny
skargi rewizyjnej osk. Daniela von Witta (von Witt)

orzeka

I. zaskarżony wyrok uchyla w całości i przekazuje do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

II. orzeczenie o kosztach postępowania pozostawia sądowi pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Oskarżony skargą wniósł skargę rewizyjną w dn. 29 października br. Skarga została wniesiona z zachowaniem terminu. Odpowiedź na skargę została wniesiona przez oskarżyciela z zachowaniem zakreślonego terminu.

Sąd zważył jak następuje:

Zarzucony oskarżonemu czyn, tj. znieważenie opisany jest w art. 54 Kodeksu karnego. Wskazać należy, że ustawodawca opisując czyn zabroniony poprzestał jedynie na jego ogólnym wskazaniu czynu i wydaniu dyspozycji wobec organów wymiaru sprawiedliwości. W zw. z czym oceniając czy dany czyn wyczerpuje znamiona znieważenia nie sposób nie odnieść się do dorobku doktryny w tym zakresie.

Nie sposób nie zauważyć, iż każdy czyn zawiera w sobie nie tylko jego znamiona przedmiotowe, ale również i podmiotowe. Oprócz osoby, wobec której kierowana jest zniewaga, po stronie znieważającego istnieć musi również zamiar znieważenia tej osoby. Sąd pierwszej instancji w zasadzie nie przeprowadził żadnego postępowania dowodowego w tym zakresie, ograniczając się do poprzestania na przyjęciu oświadczeń stron, co stanowić mogło co najwyżej dowód na zrealizowanie strony przedmiotowej dalszego czynu.

Jednocześnie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie jest możliwe orzeczenie merytoryczne, gdyż sprawa strony przedmiotowej czynu będącego przedmiotem postępowania nie została w ogóle tym postępowaniem objęta. W zw. z czym słuszne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania wskazując, by postępowanie objęto także zakres sprawy uprzednio pominięty.

Sąd nie zbadał merytorycznie od zarzutów stawianych samemu orzeczeniu przez skarżącego, gdyż orzeczenie z przyczyn wyżej wymienionych jest wadliwe i ostać się nie może. Wskazać należy również, że niezależnie od pominięcia postępowania dowodowego w tak znaczącym stopniu, wątpliwość sądu odwoławczego budzi zastosowanie kary nieprzewidzianej przez ustawę wraz z następnym sprostowaniem w tym zakresie wyroku. Stosownie do przyjętej praktyki, sprostowaniu podlegają błędy i omyłki pisarskie i rachunkowe. Zastosowanie kary nieprzewidzianej za dany czyn przez ustawę być może jest błędem, ale zdecydowanie nie pisarskim, a tym bardziej rachunkowym.

W zw. z powyższym orzeczono jak na wstępie.

Orzeczenie jest prawomocne.